Biorąc do ręki tę książkę, nie zdawałam sobie sprawy, że jest to trzeci tom cyklu. Nie przeszkadzało to w niczym, żeby delektować się lekturą, chociaż mniej więcej w połowie książki było bardzo dużo nawiązań do 2 tomu "Shriek: Posłowie". Na szczęście zarówno tom 1 jak i 2 mam w domu, więc z pewnością nadrobię zaległości.

Mimo że nie znałam wcześniejszych tomów, z łatwością weszłam w świat Ambergris - niezwykłego miasta z odległej przyszłości. Świat przedstawiony jest niezwykły i dość nietypowy dla SF. Ten gatunek kojarzy mi się raczej z wysoko rozwiniętą technologią, a w tej powieści wręcz przeciwnie - wydaje się, że pod wpływem obcych świat ludzi ulega degradacji. Wszechobecna wilgoć i różnego rodzaju narośla, ni to istoty żywe ni rozumne, niby rośliny, ale jakby myślące - to wszystko opanowuje Ambergris. Dość surrealistyczna wizja, niezwykła w swym nowatorstwie? - tu jednak muszę przyznać, że aż taką znawczynią SF nie jestem, żeby śmiało napisać, że wizja jest zaskakująca i nowa - może jednak ktoś przed Vandermeerem już to wymyślił?

Fabuła powieści zasadza się na prostym kryminalnym zabiegu - na początku pojawiają się zwłoki i trzeba znaleźć sprawcę morderstwa. Tytułowy Finch to detektyw-człowiek pracujący dla szarych kapeluszy. Pod ich dyktatem całe miasto umiera. On próbuje rozwiązać zagadkę śmierci człowieka i szarego kapelusza - znalezionych w jakimś mieszkaniu. Drążąc sprawę trafia do dzielnicy rebeliantów, natyka się wciąż na zaskakujące fakty.

Akcja nie jest wartka, wszystko wydawało się rozgrywać jakby w zwolnionym tempie, wszechobecna wilgoć i narośla tłumiące odgłosy, szarość dnia, brak światła, szaro-zielony kolor w miejsce naszego swojskiego błękitu powodowały, jakbym czytała o śnie wariata. A wszystko podszyte atmosferą strachu, nieufności, nierzeczywistości.

Czytało mi się to dość opornie, aczkolwiek muszę docenić artyzm powieści - warto było podjąć trud i osobiście przekonać się, czym zachwyca się świat, bo na temat prozy Vandermeera wciąż słyszę peany. Nie zostanę jego wielbicielką, ale doceniam kunszt artystyczny - konsekwencję w opisie świata, logikę w dość zawiłej akcji. Dlatego książkę polecam miłośnikom SF i prozy Vandermeera. Myślę, że ktoś, kto chce uważać się za znawcę literatury współczesnej, powinien chociaż spróbować przeczytać coś z jego twórczości, która nie należy do najłatwiejszych, ale warto spróbować. Zresztą ktoś, kto zna serię wydawniczą Uczta Wyobraźni, wie, że książki te są niełatwe, ale naprawdę dobre. No i pięknie wydane.

Biorąc do ręki tę książkę, nie zdawałam sobie sprawy, że jest to trzeci tom cyklu. Nie przeszkadzało to w niczym, żeby delektować się lekturą, chociaż mniej więcej w połowie książki było bardzo dużo nawiązań do 2 tomu "Shriek: Posłowie". Na szczęście zarówno tom 1 jak i 2 mam w domu, więc z pewnością nadrobię zaległości.

Mimo że nie znałam wcześniejszych tomów, z...