Troszkę się zawiodłem. Gdy podchodziłem do tego zbioru opowiadań to miałem wspomnienie tego, jak bardzo podobało mi się "Tango", gdy czytałem je w liceum i jakieś przebłyski kilku krótszych tekstów, które przypadły mi do gustu jak "Lolo" czy "Wesele w Atomicach". Stąd też spodziewałem się, że w tekstach znajdę dużo absurdu, świetnego poczucia humoru, zabawy groteską, ciekawej metaforyki i nietypowych rozwiązań, jeśli chodzi o konwencję. No i nie da się ukryć, że część z tych atutów twórczości Mrożka można było odnaleźć w tym zbiorze, ale chyba nie na oczekiwanym przez mnie poziomie. Może faktycznie kilka opowiadań było dosyć nietypowych z groteskowym poczuciem humoru, przez co kilka razy pojawiał się uśmiech na mojej twarzy, ale na pewno nie odnalazłem takiego poziomu komizmu, jaki zaprezentował autor w "Tangu". Poza tym Mrożek imponował mi tym, że w tonie absurdu odnajdywało się, wiele naprawdę ciekawych spostrzeżeń, jeśli chodzi o rzeczywistość. Tym razem często konkluzje mnie trochę zawodziły (po raz kolejny to pewnie wina mojego nastawienie przed rozpoczęciem czytania), a metaforyka była dosyć banalna. W sumie jak to w każdym zbiorze można było znaleźć lepsze i gorsze teksty, jednak tutaj przeważały raczej teraz, które nie powaliły mnie na kolana. Najmocniejsza część całego zbioru to fragmenty ze zbioru "Dwa listy", jednak opowiadania tam zawarte nie zmieniły mojego ogólnego odbioru książki.

Troszkę się zawiodłem. Gdy podchodziłem do tego zbioru opowiadań to miałem wspomnienie tego, jak bardzo podobało mi się "Tango", gdy czytałem je w liceum i jakieś przebłyski kilku krótszych tekstów, które przypadły mi do gustu jak "Lolo" czy "Wesele w Atomicach". Stąd też spodziewałem się, że w tekstach znajdę dużo absurdu, świetnego poczucia humoru, zabawy groteską,...