“Pociągi…” ukazują losy młodego człowieka, wkraczającego w dorosłość w czasie wojny. Młodzieniec snuje historię pierwszych kroków w ogrodzie miłości, poczynań naznaczonych niepowodzeniem. Opowiada o środowisku, w którym przyszło mu pracować. Są tam bardzo ciekawe indywidua - zwiadowca, hodujący rysie polskie i żywiący do swych gołębi najgorętsze uczucia, dyżurny Całusek, który odciska na pupie koleżanki całą gamę pieczątek kolejowych. Z pewnością wspomniane motywy są tym, co najczęściej pojawia się, kiedy czytelnik wspomina książkę. Warto jednak zwrócić uwagę, że żart i ironia Hrabala niosą z sobą swoistą, często gorzką refleksję nad światem, pogrążonym w wojnie (“Trzeba było siedzieć w domu na dupie”). Co jeszcze zapada w pamięć? Te rozbite pociągi i samoloty, a nade wszystko wizja zwierząt - umęczonych, stłoczonych w wagonach kolejowych, tak bardzo ludzkich w swoich cierpieniu. I końcówka. Obecnie powiedzielibyśmy, że końcówka wymiata. Tak, wymiata.

“Postrzyżyny” to opowieść, utkana z prostych, ale bardzo poetyckich obrazów. Widzimy je oczyma głównej bohaterki - pięknej kobiety, obdarzonej niesamowicie bujnymi włosami. Postać ta jawi się niczym archetyp kobiecości, zmysłowej i nieposkromionej. Potwierdza to sposobem, w jaki spożywa posiłki (przyzwoita kobieta tak nie je - powtarza jej mąż), jeździ na rowerze, czy smakuje życie. Podobno Hrabala zainspirował “awiacyjny styl Chagalla” i faktycznie, kiedy spoglądam na obrazy malarza, widzę przed oczyma piękność z “Postrzyżyn”.

Gwoli ścisłości, historia toczy się w starym browarze, a bohaterami są wspomniana wyżej Maria, jej mąż oraz wkraczający na scenę, ekscentryczny wujaszek. W tle tętni życiem małe czeskie miasteczko. Spokojne, senne obrazy. Podobny oniryczny wymiar ma zresztą zapadająca mocno w pamięć scena świniobicia, w swojej malowniczości przywodząca na myśl atawistyczny rytuał.

Być może styl Hrabala, płynący niekiedy niczym strumień świadomości, może czasem zmęczyć. Całkiem prawdopodobne, że niektórych czytelników jego historie znudzą. Nie mogę jednak nie docenić piękna i oryginalności jego prozy.

https://www.facebook.com/PiknikNaSkrajuKsiazki/

“Pociągi…” ukazują losy młodego człowieka, wkraczającego w dorosłość w czasie wojny. Młodzieniec snuje historię pierwszych kroków w ogrodzie miłości, poczynań naznaczonych niepowodzeniem. Opowiada o środowisku, w którym przyszło mu pracować. Są tam bardzo ciekawe indywidua - zwiadowca, hodujący rysie polskie i żywiący do swych gołębi najgorętsze uczucia, dyżurny Całusek,...