Bardzo słaby scenariusz, który próbuje się asekurować pewnymi chwytami, ale mu nie idzie.
Wynajdowanie kolejnych cudownych sposobów na to czy tamto... Zupełne niewykorzystanie Żywej Armii: krótki „czas użycia”, dokonujący się w małej skali, bez heroicznych strat (na ile lalki-szmacianki* mogą być heroiczne), to woła o pomstę do nieba!
Miejscami odnosi się wrażenie, że to telenowela brazylijska a nie kultowa seria komiksowa. Fatalne dialogi, kiepściutki prowadzenie historii (autorzy traktują nas jak infantylną dziatwę).

Geograficznie kompletnie nie wiem gdzie jestem: tu fiordy i góry, obok Rusowie... szlak handlowy wielkiej rzeki wiodący na Daleką Północ (!)... i historycznie i geograficznie to się nie trzyma kupy.

Thorgal był świetny ale każda dobra historia ma rozsądny rozmiar, przemyślane ramy czasowe. Seria o wikingu z gwiazd tymczasem rozrasta się bez wyczucia, na dziko. Może gdyby się solidniej przyłożyć szło by to jakoś kontynuować, może nawet brawurowo – ale tu nie ma żadnej ewolucji... żadnego progresu. Jest tylko ciągnięcie historii z tomu na tom, bo co tu dużo gadać – jest popyt. Seria jedzie trochę na opinii, trochę na sentymencie czytelników, ale jedzie i wyhamować twórcom szkoda. A wyhamować jednak trzeba – by nie kompromitować siebie i znakomitego dorobku. Wcześniejsze epizody, historyjki ciągnące się przez kilka albumów bądź pojedyncze story (np. „Alinoe”) miały logiczną konstrukcję. Były przemyślane – jak się ciągnęły, to dlatego że nie szło tego inaczej przedstawić... i były super, a teraz się ciągną, bo na rynku frankofońskim (i nie tylko) jest sporo ludzi którzy chętnie wezmą do ręki kolejny tom kultowej serii... Ale-ale, i ci młodzi, nieroztropni, którzy skusili się legendą, i ci co szastają kasą w fanowskim amoku – po kilku chwilach refleksji nad skończonym albumem, pojmą w mig że robi się na nich forsę, i tyle. Bo każdy musi jeść. Stary Thorgal i najnowsze tomy to zupełnie inna liga, inny duch.

* Ciekawy koncept postaci, ale skąd tam na zamku ona tyle gałganów i żelastwa miała, ta babka, ta bogini?

Bardzo słaby scenariusz, który próbuje się asekurować pewnymi chwytami, ale mu nie idzie.
Wynajdowanie kolejnych cudownych sposobów na to czy tamto... Zupełne niewykorzystanie Żywej Armii: krótki „czas użycia”, dokonujący się w małej skali, bez heroicznych strat (na ile lalki-szmacianki* mogą być heroiczne), to woła o pomstę do nieba!
Miejscami odnosi się wrażenie, że to...