Linda Martin, młoda dziewczyna francusko - angielskiego pochodzenia, dorastała w sierocińcu w Anglii. W końcu dostaje szansę na powrót do ukochanej Francji. Zostaje guwernantką małego Filipa, przyszłego dziedzica zamku Valmy. Filip jest wychowany przez ciotkę i sparaliżowanego wuja Leona. Linda nagle uświadamia sobie, że słyszała kiedyś o nim od swojego ojca i nie były to pochlebne komentarze. Postanawia jednak dobrze wypełniać swoje obowiązki. Niebawem poznaje przystojnego Raoula, syna Leona. W jej sercu rodzi się miłość, ale niemal w tym samym czasie Linda uświadamia sobie, że jej podopiecznemu grozi wielkie niebezpieczeństwo.

,,Tajemnicę zamku Valmy" wypożyczyłam, ponieważ opis skojarzył mi się z ,,Dziwnymi losami Jane Eyre". Bardzo chciałam sprawdzić, ile w tej historii jest z powieści Bronte. I rzeczywiście, coś wspólnego jest. Zwłaszcza widać to w początkowych rozdziałach, gdzie unosi się atmosfera tajemnicy i niepewności. Jednak nadal ,,Jane Eyre" pozostaje światowym arcydziełem, powieścią rozbudowaną, wielowątkową i intrygującą. ,,Tajemnica..." to taki bardziej romans awanturniczy, gdzie mamy wątek mezaliansu(który nie wywołuje u nikogo zbyt wielkiej reakcji), a na dodatek plany morderstwa. Mary Stewart stworzyła powieść prostą, nieskomplikowaną, ale przyjemną, wciągająca i(jak mówi opis) pełną uroku.

Początek podobał mi się najbardziej. Był dla mnie najciekawszy i najbardziej intrygujący. Natomiast później akcja chwilami stała w miejscu, wątek kryminalny był całkiem interesujący, ale już rozpisana na kilka rozdziałów ucieczka bohaterki z Filipem nie przykuła mojej uwagi. Moim zdaniem autorka mogła ją nieco skrócić, a książka nie straciłaby uroku, natomiast zyskałaby dynamizm.

Mary Stewart nie tworzy rozbudowanej fabuły, ale akcja jest ciekawa i przyjemnie się czyta. Powieść jest napisana przystępnym językiem, jednak moje wydanie zawierało pewne błędy(najbardziej raziło mnie, gdy Linda zaczynała mówić o sobie w rodzaju męskim). Bohaterowie zostali całkiem nieźle rozpisani. Linda jest sympatyczna i łatwo ją polubić. Raoul dosyć mnie urzekł, ale Stewart mogła bardziej rozwinąć wątek jego nieszczęśliwego dzieciństwa i życia w cieniu ojca(kosztem ucieczki). Ciekawy był czarny charakter - Leon Valmy. No i oddana żona, Giselle Valmy, która dla męża jest zdolna do najgorszych czynów. Skomplikowana postać, chyba najbardziej w całej powieści.

,,Tajemnica zamku Valmy" nie jest ambitną powieścią, ale nie jest też jakimś harlequinem. Polecam romantyczkom.

,,(…) ludzka natura jest ludzką naturą(…) i nic na to nie poradzimy."

Linda Martin, młoda dziewczyna francusko - angielskiego pochodzenia, dorastała w sierocińcu w Anglii. W końcu dostaje szansę na powrót do ukochanej Francji. Zostaje guwernantką małego Filipa, przyszłego dziedzica zamku Valmy. Filip jest wychowany przez ciotkę i sparaliżowanego wuja Leona. Linda nagle uświadamia sobie, że słyszała kiedyś o nim od swojego ojca i nie były to...