Historia sama w sobie byłaby nawet rewelacyjna, gdyby nie wtórność- niedawno czytałam prawie identyczną powieść ( nie wiem, oczywiście, która została napisana pierwsza). Wątek kryminalny, a więc policja, dedukcje, moim zdaniem był za bardzo okrojony, marginalny, przesłuchania ograniczały się tylko do pytań o alibi, za to wątek sensacyjny już lepszy. Trupy w szafie rodzinnych tajemnic okazały się bardzo interesujące. Moje faworytki i do sprawcy były całkiem niewinne, gorzej, zostały ofiarami, prawdziwej sprawczyni nie odgadłam. Zakończenie jednak było dość przesłodzone: przede wszystkim policja na miejscu „ostatniej akcji” od razu odgaduje, kto jest ofiarą, a kto sprawcą (chyba poszli do wróżki), a wątek romansowy też wydał mi się zbyt idealnie zakończony, zresztą jak i cudowne uleczenie Caitlyn. Wzięłam pod uwagę wady i zalety „Nocy tajemnic" i w sumie wyszło mi 7 na 10. za tajemniczość, lekkość i przyjemność lektury, pomniejszone o wspomniane minusy. Ogólnie polecam.

Historia sama w sobie byłaby nawet rewelacyjna, gdyby nie wtórność- niedawno czytałam prawie identyczną powieść ( nie wiem, oczywiście, która została napisana pierwsza). Wątek kryminalny, a więc policja, dedukcje, moim zdaniem był za bardzo okrojony, marginalny, przesłuchania ograniczały się tylko do pytań o alibi, za to wątek sensacyjny już lepszy. Trupy w szafie...