Szok, konsternacja, niedowierzanie, doczekałem się, że można o dziele Higginsa napisać coś więcej i inaczej. Nie powiedziałem jednak, że będzie to pozytywne. Wątki fabularne, które napędzają fabułę z czystym sumieniem mogłyby posłużyć do napisania oddzielnych książek. Pomine również absurdy akcji, ale to w końcu fikcja literacka.

Szok, konsternacja, niedowierzanie, doczekałem się, że można o dziele Higginsa napisać coś więcej i inaczej. Nie powiedziałem jednak, że będzie to pozytywne. Wątki fabularne, które napędzają fabułę z czystym sumieniem mogłyby posłużyć do napisania oddzielnych książek. Pomine również absurdy akcji, ale to w końcu fikcja literacka.

Z Jackiem Higginsem mam taki problem, że zaraz na początku książki dostajemy mnóstwo bohaterów i później przez resztę opowieści koncentruję się na tym kim są postaci, a nie na samej fabule. W przypadku 'Ostrzeżenia sztormowego' również trafiłem na ten problem, ale nie zawracając sobie głowy imionami skupiłem się na fabule, a ta jest bardzo ciekawa.
'Ostrzeżenie sztormowe' opowiada nam równolegle dwie osobne historie, które w kulminacyjnym punkcie książki łączy tytułowy sztorm. Tak więc dostajemy opowieść o Niemcach, którzy płyną z Brazylii do Niemiec starym, rozlatującym się żaglowcem. Na pokładzie wraz z doświadczonymi marynarzami znajduje się pięć zakonnic, które również chciałyby zobaczyć swój kraj. Druga historia jest nieco bardziej skomplikowana, opowiada ona o asie u-bottów niemieckich, który został złapany przez Anglików i ma stanąć przed sądem. Co ciekawe, ta postać z założenia miała być głównym antagonistą, a wyrasta na największego bohatera zyskującego szacunek swoich przeciwników. Cały finał opowieści trzyma w napięciu, jest rewelacyjnie opisany i równie sentymentalny.
Jak to zwykle u Higginsa bywa, pomimo opisywania wydarzeń drugiej wojny światowej, dostajemy wątek miłosny. W przypadku 'ostrzeżenia sztormowego' dostajemy również morał, który mógłby brzmieć 'nie oceniaj wroga po odkładce' bądź 'nie mierz wszystkich Niemców jedna miarą'.
Ja sam przeczytałem książkę w dwa dni, ale polecam wszystkim na długie wieczory.

Z Jackiem Higginsem mam taki problem, że zaraz na początku książki dostajemy mnóstwo bohaterów i później przez resztę opowieści koncentruję się na tym kim są postaci, a nie na samej fabule. W przypadku 'Ostrzeżenia sztormowego' również trafiłem na ten problem, ale nie zawracając sobie głowy imionami skupiłem się na fabule, a ta jest bardzo ciekawa.
'Ostrzeżenie sztormowe'...

Na początku byłem trochę zniechęcony, ale im więcej się przeczytało to tym bardziej chciało się więcej i więcej. Ciekawa historia, bardzo dobrze opisana, trochę się gubiłem w opisach poszczególnych części łodzi, ale jakoś przez to przebrnąłem. Ogólnie książka mi się bardzo podobała.

Na początku byłem trochę zniechęcony, ale im więcej się przeczytało to tym bardziej chciało się więcej i więcej. Ciekawa historia, bardzo dobrze opisana, trochę się gubiłem w opisach poszczególnych części łodzi, ale jakoś przez to przebrnąłem. Ogólnie książka mi się bardzo podobała.

Jak miło być pierwszą osobą, która skomentuje:)
Po pierwsze, opis książki zawarty na LC jest tragiczny. Pochodzi on z okładki książki. Nie wiem, jak można w opisie książki, który ma zachęcić do przeczytania, opisać co się stanie na 230 stronie książki, kiedy ona sama ma ich 244. Jest to totalne nieporozumienie czytać i wiedzieć, co się stanie. Nie dość, że książka jest bardzo obszerna (te ponad 244 stron, zapełnione drobnym drukiem),to na dodatek opis książki zdradza końcowy, oczekiwany moment powieści. Coś niebywałego.

Po drugie, powieść jest świetna. Przeplata się kilka historyjek, które łączą się w jedną całość. Nie ma co narzekać.
Język powieści jest bogaty, nie na do czego się doczepić. Autor miał bardzo bogaty zasób wiedzy, jak i słownictwa. Nawet śmiem powiedzieć, że książka odstaje od innych powieści tego typu.

Po trzecie, książka uczy historii, a zarazem przedstawia nam ciekawostki historyczne itp.

Jak miło być pierwszą osobą, która skomentuje:)
Po pierwsze, opis książki zawarty na LC jest tragiczny. Pochodzi on z okładki książki. Nie wiem, jak można w opisie książki, który ma zachęcić do przeczytania, opisać co się stanie na 230 stronie książki, kiedy ona sama ma ich 244. Jest to totalne nieporozumienie czytać i wiedzieć, co się stanie. Nie dość, że książka jest...