Szczerzę muszę napisać, iż jest to wybitna biografia nietuzinkowej postaci, jaką była Lukrecja Borgia, córka papieża Aleksandra VI, Rodriga Borgii. Sama autorka, Maria Bellonci, świetnie opisuje wybrany przez siebie sposób ukazania kontrowersyjnej rodziny: "Co do mnie, to pisząc tę historię nie tyle chciałam wznowić odwieczny proces Borgiów, ile starałam się ukazać właściwą im postawę życiową, ich gorący i zapalczywy stosunek do świata - podchodząc do nich jak do istot ludzkich, nie zaś zbrodniczych potworów".
To jakże wciągające podejście pisarskie Marii Belloncii pochłonęło mnie aż do głębi. Jej przyjemny w odbiorze sposób pisania i przedstawiania rzeczywistości, zawierający niekiedy osobiste przypuszczenia co do odczuć bohaterów, oparty był na historycznych źródłach - listach bohaterów, pismach z tamtych czasów opisujących tak sławne przecież postacie. Autorka włożyła ogromną pracę w dojście do nieznanych dotąd przekazów źródłowych z różnych włoskich archiwów. Dzięki temu, znów cytując Belloncii, "na kanwie tych oraz wielu innych świadectw współczesnych - nie zapominając o humanistach i poetach - możemy odtworzyć sobie upływające dni i godziny życia Lukrecji Borgia, jej obraz jako kobiety, jej zwykłe domowe obyczaje, jej odruchy, niemal każde drgnienie jej rzęs".

Szczerzę muszę napisać, iż jest to wybitna biografia nietuzinkowej postaci, jaką była Lukrecja Borgia, córka papieża Aleksandra VI, Rodriga Borgii. Sama autorka, Maria Bellonci, świetnie opisuje wybrany przez siebie sposób ukazania kontrowersyjnej rodziny: "Co do mnie, to pisząc tę historię nie tyle chciałam wznowić odwieczny proces Borgiów, ile starałam się ukazać właściwą...