Tytuł polski: Nokturny. Pięć opowiadań o muzyce i zmierzchu.
Tutłu oryginalny: Nocturnes. Five stories of music and nightfall.
Autor: Kazuo Ishigudo

1) Uwodzicielski głos.
Historia niby z morałem. Pozna muzykiem, poznajemy zakochaną w sobie od lat parę ludzi, którzy muszą się rozstać ponieważ kobieta jest luksusową galerianką, wiążącą się jedynie z bogatymi i sławnymi kolesiami. Jej ukochany nie jest już tak sławny jak niegdyś muzykiem. Oczywiście on to rozumie i pozwala jej odejść, aby mogła wyrwać sobie nowego, sławnego i znanego... Bohater tego opowiadania ma zagrać dla owej panny z wokalnym akompaniamentem już ne sławnego muzyka na pożegnanie, to ich ostatnie wspólne wakacje. Morał z tego taki, że kobiety lecą tylko na pieniądze, a muzyka nie jest dożywotnio dobrym interesem, gdy kończy się sława, kończą się pieniądze i trzeba zabłysnąć na nowo.

2) Come rain or come shine
Najgłupsza z wszystkich historii. Ray jedzie odwiedzić swoich wieloletnich, serdecznych przyjaciół. Tutaj muzyka przejawia się jako hobby łączące głównego bohatera i jego znajomą – Emily. Gdy jest już na miejscu, okazuje się, że sielankowy związek E z jej mężem Charlim chyli się ku upadkowi. Ch ma jakiś niby misterny plan, wedle którego obecność R ma wszystko naprawić, gdyż (jak się później okazuje) R przez swoich serdecznych przyjaciół postrzegany jest jako ofiara losu, i ciągle narzekający człowiek bez przyszłości. R przez przypadek czyta wpis w notesie Em, w którym rozpacza ona, że głupi R, którego ne znosi ma przyjechać w odwiedziny. R ne chce, aby E dowiedziała się, że przeczytał ten wpis (przy okazji popsuł notes), więc robi różne durne rzeczy (demoluje mieszkanie, gotuje buty...) żeby wszystko zrzucić na psa sąsiadów... To ne jest nawet zabawne, to jest absurdalnie głupie. Autor myślał chyba, że wpadł na pomysł wybitnej komedii przypadku- mylił się. Wniosek z tego taki – tak naprawdę ne mamy pojęcia co myślą o nas inni a wieloletnie relacje mogą być tylko złudzeniem.

3) Malvern Hills
Kolejny, początkujący muzyk jako główny bohater. Jedzie odwiedzić swoją siostrę, która prowadzi jakąś restaurację czy coś. Pomaga pracując na kuchni, a w wolnym czasie siedzi w górach i ćwiczy grę na gitarze. Pewnego dnia poznaje parę turystów z ameryki. On jest pozytywnie nastawioną do wszystkich i wszystkiego, uśmiechniętą duszą towarzystwa, a ona wredną i nie ne mówiącą zołzą, której wszystko jest obojętne – poza otrzymaniem zamówionego jedzenia w ekspresowym czasie. Podczas jednej z wypraw w góry, znów ich spotyka i tym razem oczywiście okazuje się, że kobieta jest super miła, otwarta, rozmowna i serdeczna. Oni słysząc jego grę podczas spaceru w górach zakochali się w dźwiękach, więc spędzili wieczór na słuchani a bohater na graniu. Okazuje się oczywiście, że ci Państwo również są muzykami, zakochanymi do szaleństwa w sobie oraz muzyce, ale zarabiający na tyle mało, że ne mogą być do końca szczęśliwi o_O. Przy kolejnym spotkaniu okazuje się, że Państwo znów się pokłócili i w sumie to będą się rozwodzić, bo każde z nich żyje w swoim świecie, s muzyka i wspólne pasje ne są lekarstwem na wszystko.

4) Nokturn
Jedyne w miarę ciekawe opowiadanie. Poznajemy oczywiście muzyka, którego oczywiście zostawiła żona, bo jest brzydki i nie odnosi sukcesów. Ale! Jej (byłej żony bohatera) nowy chłop żeby podnieść swoje morale i leczyć wyrzuty sumienia, zafundował byłemu swojej lubej operację plastyczną.... Tak właśnie nasz bohater trafia po operacji plastycznej do hotelu, w którym pomieszkują również inny (głównie celebryci) pacjenci po operacjach plastycznych. Nasz nieszczęsny muzyk zapoznaje tam jakąś celebrytkę, której ne lubi i ma o niej niskie mniemanie. Oczywiście z czasem jednak zaprzyjaźniają się, grają w szachy, prowadzą życiowe rozmowy i szlajają się nocami po hotelu. Jej były mąż jest oczywiście sławnym muzykiem, ona oczywiście po usłyszeniu płyt naszego bohatera zakochuje się w jego muzyce i kradnie jakąś nagrodę dla muzyka roku, która ma być wręczona jakiemuś konkurentowi naszego bohatera, właśnie w tym hotelu. Historia czasem nawet zabawna, ale niestety całościowo nic wciągającego. Z tej opowieści również morał taki, że muzyka zniszczy Twoje życie (patrz główny bohater i celebrytka, której były był muzykiem).

5) Wiolonczeliści
Jak sam tytuł wskazuje, poznajemy dwójkę wiolonczelistów, przy czym ona nie gra na wiolonczeli od lat, a on jest początkującym, kawiarnianym grajkiem. Ona daje mu rady jak grać i uczy go, on na początku jest negatywnie nastawiony, ale czasem jednak docenia jej uwagi. Z tej historii jako z jedynej wynika, że tworząc muzykę możemy osiągnąć coś w życiu, ale raczej i tak nie będzie to związane z muzyką...

Wniosek z tej książki taki, że muzyka zniszczy Twoje życie, będziesz biedakiem, którego wszyscy zostawią (łącznie z żoną, ukochaną i rodziną) i na sam koniec zostaniesz sam ze swoją muzyką... Wszystkie opowiadani są mdłe i bez polotu, czytałam je raczej z przymusu (ne lubię porzucać książek, seriali czy filmów, które już zaczęłam), niż z przyjemności. Ciekawe co autor miał na myśli, bo chyba ne chciał zniechęcić ludzi do muzykowania...

Tytuł polski: Nokturny. Pięć opowiadań o muzyce i zmierzchu.
Tutłu oryginalny: Nocturnes. Five stories of music and nightfall.
Autor: Kazuo Ishigudo

1) Uwodzicielski głos.
Historia niby z morałem. Pozna muzykiem, poznajemy zakochaną w sobie od lat parę ludzi, którzy muszą się rozstać ponieważ kobieta jest luksusową galerianką, wiążącą się jedynie z bogatymi i sławnymi...