Na rynku nie ma zbyt wielu siatkarskich publikacji, ale ta z pewnością jest wyjątkową, bo jest o „małym, wielkim geniuszu z La Platy” jak powiedział o nim Leo Beenhakker.

Pewnie już z wielu z Was, wie o kim będzie mowa. O człowieku, który uszczęśliwił Polskę i dał jej wielki powód do radości i co więcej tknął nowe życie w polską siatkówkę. Autobiografia Raula Lozano „Moje miejsce” jest bardzo typowym przykładem takiej właśnie publikacji, pod tym względem jest niemal wzorowa. Dla nas, polskich kibiców również powód napisania książki przez Argentyńczyka wyzwala dodatkowe emocje: „ Pozwólcie zatem mi wytłumaczyć - bez cienia skargi! - tę moją warszawską samotność wśród tłumów, a zrozumiecie, że to właśnie potrzeba zwykłej, codziennej rozmowy z Wami skłoniła mnie do napisania tej książki”.

Książka Raula Lozano „ Moje miejsce. Autobiografia” jest doskonałą publikacją opowiadającą historię znanego trenera od jego narodzin do pamiętnych mistrzostw świata w 2006 roku. To przegląd życia Lozano począwszy od jego dzieciństwa, po rodzinę, przyjaciołach, a tragicznych przeżyciach czasów wojskowej junty w Argentynie oraz pierwszych sukcesach, blaskach i cieniach kariery trenerskiej Raula Lozano.

Książka jest barwnym zapisem dojrzewania jednego z najbardziej cenionych szkoleniowców świata.
Autobiografia jest doskonała, bardzo dobrze złożona i w czytelnej szacie graficznej, i jest napisana w pierwszej osobie, co sprawia, iż kontakt z trenerem staje się jeszcze bardziej osobisty i intymny. Jedynym mankamentem są czasem zbyt długie opowieści i historie, które powodują zamieszanie, nie wspominając już o licznej rodzinie z różnymi imionami i nazwiskami. Ale na pewno nikomu kto sięgnie po tę pozycję nie będzie to aż nadto przeszkadzać. Plusem jest na pewno bardzo duża ilość zdjęć, które przeplatają kolejne wątki autobiografii. Trzeba przyznać, że Raul Lozano bardzo otworzył się w tej książce zdradzając kulisy swojej rodziny czy decydując się opowiedzieć o wstrząsających historiach. Najbardziej w pamięci utkwiło mi przyznanie się trenera do czytania książek, polskich książek! Ilu polskich trenerów może się pochwalić znajomością tekstów Zygmunta Baumana i Ryszarda Kapuścińskiego? Raul Lozano może!

Ponownie kilka cytatów z książki:

„Ona tańczyła i śmiała się, a ja piłem jej wino i wino chłopaka, z którym tańczyła, tak że po jakimś czasie musiał iść po nowy kubek i wrócił dopiero po jakichś 10 minutach… Wykorzystałem tę chwilę, żeby zdobyć jej numer telefonu”.

„Skoro Polakom udało się stworzyć nową rzeczywistość społeczną i polityczną, dlaczego nie mielibyśmy dokonać tego samego w sporcie?”

Więcej na mateuszminda.blogspot.com

Na rynku nie ma zbyt wielu siatkarskich publikacji, ale ta z pewnością jest wyjątkową, bo jest o „małym, wielkim geniuszu z La Platy” jak powiedział o nim Leo Beenhakker.

Pewnie już z wielu z Was, wie o kim będzie mowa. O człowieku, który uszczęśliwił Polskę i dał jej wielki powód do radości i co więcej tknął nowe życie w polską siatkówkę. Autobiografia Raula Lozano „Moje...