Rzadko się zdarza, że czytam autobiografię. Jednak w przypadku twórczyni przygód o moim ulubionym Poirot i uroczej pannie Marple, musiałam zrobić wyjątek. Christie to bez wątpienia najbardziej znana i najbardziej poczytna autorka kryminałów na świecie. Jak wyglądało jej życie, a przede wszystkim skąd czerpała inspirację?


W opasłej (prawie 500 stron) książce dowiemy chociażby się kto był pierwowzorem panny Marple i dlaczego detektyw Poirot nie był ulubieńcem autorki. Dla mnie, ogromnego fana, przygód tych dwójki detektywów, to nie lada gratka. W autobiografii opisane są także kolejne jej niezbyt udanego, pierwszego małżeństwa, które ostatecznie skończyło się rozwodem. W okresie wojennym zatrudniła się w szpitalu, gdzie dane jej było obcować z lekami i truciznami. Teraz już doskonale rozumiem, skąd te wymyślne rodzaje śmierci w jej książkach, spowodowane przez zabójcze mieszanki chemiczne. Zawsze zachodziłam w głowę jakim cudem Christie tak doskonale zna specyfikę trucizn.

Tuż po wojnie Agata dołączyła do znanego i prestiżowego Klubu Detektywów, które podobno funkcjonuje do dziś. Z czasem autorka objęła funkcje prezesa klubu i wspólnie z innymi autorami wydawała kryminały, które niestety nie zyskały aprobaty cenzorów w Polsce. Z czasem pisarka rozwinęła skrzydła podczas pisania powieści obyczajowych, o czym wie jednak niewielu. Co dla mnie było zaskakujące, Christie nie posiadała pisarskiego wykształcenia. Jej talent rozwijał się samoistnie i w samotności. Kobieta bowiem była typem introwertyka, który swe myśli woli przelać na papier, niż użalać się i zwierzać innym.

Pierwsza Dama Zbrodni miała jednak swoje kobiecie humoru i w przezabawny dla mnie sposób opisała swoje drobne fobie i lęki. Najbardziej zdziwiła mnie jej, obsesyjna wręcz, niechęć do mleka. Autorka nie mogła znieść nie tylko jego smaku i zapachu, ale i widoku. Z drugiej jednak strony sama przyznała, że ubóstwia łamigłówki liczbowe, gry logiczne oraz krzyżówki. Trudno się dziwić, prawda?

Kiedy ponownie wyszła za mąż, rozpoczęła z ukochanym inspirujące i pełne tajemnicy eskapady archeologiczne. Miejscem ich pobytu były wykopaliska na Bliskim Wschodzie, które stały się później tłem jej powieści.

Co ciekawe książka miała swoją premierę w 1977 roku, rok po śmierci pisarki. Jest to najrzetelniejszy zapis wspomnień Agaty Christie i każdy miłośnik jej książek, powinien mieć swój egzemplarz na półce.

Rzadko się zdarza, że czytam autobiografię. Jednak w przypadku twórczyni przygód o moim ulubionym Poirot i uroczej pannie Marple, musiałam zrobić wyjątek. Christie to bez wątpienia najbardziej znana i najbardziej poczytna autorka kryminałów na świecie. Jak wyglądało jej życie, a przede wszystkim skąd czerpała inspirację?


W opasłej (prawie 500 stron) książce dowiemy...