Sonia to młoda Rosjanka z arystokratycznej rodziny. Podczas wojny domowej traci rodziców, ale udaje się jej uciec z rodzeństwem do Paryża. Po kilku latach spotyka tam Maxa, niemieckiego fotografa. Wkrótce zostają kochankami, jednak zraniona przez wojnę i biedę Sonia boi się zaangażować i przyjąć miłość, jaką darzy ją Max. W tle mamy los rosyjskich uchodźców oraz rodzący się hitleryzm.

Uwielbiam takie romanse z tłem historycznym, więc jak zawsze miałam duże oczekiwania. Ale czytając już wiele tego typu powieści, w ,,Białej wilczycy" denerwowały mnie niektóre schematy. To trzecia powieść w której spotkałam się z sytuacją podobną do tej jaka panowała w układzie Ksenia - Max- Gabriel. Poza tym, jakoś nie potrafiłam polubić głównych bohaterów. Owszem, byli dobrze zarysowani, mieli ciekawe, silne charaktery, ale bił od nich jakiś chłód. Mogłam ich podziwiać, ale często mnie irytowali. Do tego zabrakło mi opisu przemiany Soni z niewinnej panienki w twardą, zdystansowaną kobietę, za szybko się to stało. I trochę mnie wkurza, kiedy autorzy ciągle podkreślają, jaka to bohaterka jest piękna i że każdy mężczyzna jej pragnie. Nie mówię, że bohaterki mają być brzydkie, ale ja po prostu nie wierzę, że istnieją kobiety, które budzą pożądanie i uwielbienie w każdym mężczyźnie.

Zapominając o tych wadach, książka jest świetna. Przede wszystkim jest bardzo ładnie i dobrze napisana, jest tu wiele zdań, które zapadają w pamięć. Oprócz tego Theresa Revay kreśli doskonałe tło historyczne, umiejętnie wplatając je w losy bohaterów. Dzięki temu można wiele zapamiętać. Szkoda jedynie, że wątek Polski został potraktowany ,,po macoszemu" i nawet nie było wspomniane, że to Polacy zostali najpierw zaatakowani przez Hitlera.

W ,,Białej wilczycy" pojawia się wiele postaci o przeróżnych postawach i charakterach. Autorka nie tworzy schematów w przedstawianiu danej narodowości czy warstwy społecznej. Żona niemieckiego oficera może mieć wyrzuty sumienia z powodu postawy męża, a radziecki oficer może współczuć innym i walczyć w imię dobrej sprawy. Revay naprawdę stworzyła imponującą atmosferę w tej powieści, niezależnie od tego, czy opisywała Rewolucję Październikową, II wojną światową czy Wielki Kryzys. Niektóre wydarzenia nie zostały całkowicie rozwinięte, ale dzięki temu powieść czyta się szybko i z ciekawością.

Trochę żałuję, że dobry temat nie został całkowicie(według mnie) wykorzystany w ,,Białej wilczycy", ale jednak to naprawdę bardzo dobra powieść i warto ją przeczytać. Ale do ,,Przeminęło z wiatrem" się nie umywa.

,,Trzeba umieć być obecnym tam, gdzie ktoś cię potrzebuje."

Sonia to młoda Rosjanka z arystokratycznej rodziny. Podczas wojny domowej traci rodziców, ale udaje się jej uciec z rodzeństwem do Paryża. Po kilku latach spotyka tam Maxa, niemieckiego fotografa. Wkrótce zostają kochankami, jednak zraniona przez wojnę i biedę Sonia boi się zaangażować i przyjąć miłość, jaką darzy ją Max. W tle mamy los rosyjskich uchodźców oraz rodzący się...