Filozofia świadomości Kryszny nie jest dla mnie. Za dużo w niej monoteistycznego uniwersalizmu i absolutyzmu moralnego. Również kulinarnie nie do końca potrafię się zastosować do wedyjskich zasad - zakaz cebuli przyjmę z przyjemnością, ale w ten sam sposób traktowany jest czosnek, z którego zrezygnować nie umiałabym. Gdyby nie ta książka - nie wiedziałabym o tym.
Oprócz wielu bardzo ciekawych przepisów lektura przybliża zasady ruchu Hare Kryszna, jego funkcjonowanie od momentu założenia, wartości wyznawane przez bhaktów i ich życie codzienne. Niektóre potrawy są szczególnie lubiane w konkretnych regionach, innym przypisuje się walory mitologiczne. Wszystkie są wyjątkowe a za ich smak odpowiada najczęściej odpowiednia kombinacja przypraw (choć jeszcze dwadzieścia lat temu, kiedy książka została wydana, takie przyprawy jak czarnuszka czy kolendra nie były powszechnie dostępne, a popularne dzisiaj nerkowce występują pod nazwą orzechów cashew). Dla mnie przede wszystkim walorem lektury było rozbudzenie wyobraźni kulinarnej. Z wegetarianizmem kojarzyłam głównie warzywa i owoce, zapominając o roli produktów z mleka, orzechów czy zbóż. Przez to z kolei ciężko było mi wyobrazić sobie dobry, różnorodny posiłek bezmięsny. Nie wiem czy będę umiała (i czy w ogóle chcę) całkowicie zrezygnować z mięsa, z pewnością jednak mam teraz większe możliwości ograniczenia jego spożywania.

Filozofia świadomości Kryszny nie jest dla mnie. Za dużo w niej monoteistycznego uniwersalizmu i absolutyzmu moralnego. Również kulinarnie nie do końca potrafię się zastosować do wedyjskich zasad - zakaz cebuli przyjmę z przyjemnością, ale w ten sam sposób traktowany jest czosnek, z którego zrezygnować nie umiałabym. Gdyby nie ta książka - nie wiedziałabym o tym.
Oprócz...