„Oni” – są wszędzie, jedni dbający o siebie, starający się nie pokazać innym swojego prawdziwego oblicza, są też tacy którzy krzyczą i demonstrują swój świat, ale są też tacy którzy obserwują lepiej sytuowanych, z jakimś nienawistnym spojrzeniem mówiącym o tym, że ich sytuacja jest winą bogaczy.
( co może być prawdą przy liberalnym spojrzeniu na współczesny świat )
Powieść Oates jest właśnie o ludziach biednych, próbujących wyrwać się z kołowrotka życia, niczym szczury szukające drogi wyjścia z labiryntu. Każda ich próba przypomina piekło, gdzie szatan lub współmieszkańcy nie dopuszczają towarzysza niedoli do opuszczenia gorącego kotła. I nawet jeśli komuś uda się wydostać, czy to będzie na pewno zwycięstwo?
Historia amerykańskiej autorki jest opowieścią prawdziwą, przejmującą i budzącą emocje. Pragniemy by bohaterom podczas życiowej udręki udało się opuścić krąg własnego urodzenia.
Jedyne zastrzeżenie jakiem mam do powieści to ostatnie sto stron, które jest rozwlekłe, momentami nurzące i zniechęcające. Całe szczęście, że losy rodzinny Wendall są tak pasjonujące, że chce się je poznać do końca.

„Oni” – są wszędzie, jedni dbający o siebie, starający się nie pokazać innym swojego prawdziwego oblicza, są też tacy którzy krzyczą i demonstrują swój świat, ale są też tacy którzy obserwują lepiej sytuowanych, z jakimś nienawistnym spojrzeniem mówiącym o tym, że ich sytuacja jest winą bogaczy.
( co może być prawdą przy liberalnym spojrzeniu na współczesny świat )
Powieść...

Książka mnie odrobinę rozczarowała. Uwielbiam powieści J.C.Oates, za ten specyficzny nastrój, budowanie atmosfery i napięcia oraz wielowarstwowość. Ta książka okazała się jakaś taka nijaka i bezpłciowa. Jest to pierwsza książka, jaka została wydana przez autorkę.

Książka mnie odrobinę rozczarowała. Uwielbiam powieści J.C.Oates, za ten specyficzny nastrój, budowanie atmosfery i napięcia oraz wielowarstwowość. Ta książka okazała się jakaś taka nijaka i bezpłciowa. Jest to pierwsza książka, jaka została wydana przez autorkę.