Długo leżała ta książka na mojej półce. Bałam się ją wziąć i przeczytać. Jakoś opis i okładka nie przemówiły do mnie. Bałam się, że mnie nie zainteresuje, bo ja nie lubię kryminałów przecież. Ale w końcu się przemogłam, bo przecież „Zakręty losu” ma z włóczykijki i ktoś na nią czeka.
Zaczęłam czytać i przepadłam. Książka super. Chciałoby się napisać inaczej, ale… Wciąga i pochłania bardzo.
Historia trójki maturzystów: Kaśki, Małgośki i Krzyśka. Kaśka wraz z ojcem wprowadza się do Małgosi i jej matki. Dorośli się kochają a dziewczyny nie mogą siebie nawzajem znieść. W dniu przeprowadzki Kaśka spotyka w parku Krzysztofa. Iskrzy między nimi od pierwszego wejrzenia. Wkrótce wychodzi na jaw, że Krzysztof to chłopak Małgosi. Niestety młodzi zrywają ze sobą i Krzysztof związuje się z Kaśką. Układa im się świetnie do czasu. Goska wpada w złe towarzystwo, czego konsekwencje ponosi cała trójka. Wzajemne obwinianie się, ciągłe pretensje, niedomówienia doprowadzają do rozstania zakochanych na wiele lat. Spotykają się ponownie za sprawą przypadku na Sali sądowej, po dwóch stronach barykady, jako adwokat i prokurator.
„Zakręty losu” to bardzo dobrze napisana powieść. Oczywiście jest tam wątek kryminalny, ale lekko pokazany. To było dla mnie ogromnym plusem.
„Zakręty losu” to piękna historia o wielkiej miłości dwojga młodych ludzi. O nienawiści, o wybaczaniu, o bezlitosnych i bezwzględnych ludziach, którzy nie cofną się przed niczym. Nawet, gdy po drugiej stronie stoi rodzony brat.
Książka ta wyzwoliła we mnie wiele emocji. Nieraz miałam wypieki na twarzy, a czytając epilog płakałam jak bóbr.
Podzielona jest na dwa etapy: czas, gdy dzieciaki mają po 19 lat i maturę przed sobą oraz czas, gdy mają po 32 lata i ustatkowane dorosłe życie.
Posiada też play listę do każdego rozdziału. Dziś przesłuchałam prawie wszystkich tych piosenek i bardzo mi się ten pomysł podoba.
Książka przypadnie do gustu wszystkim niezależnie od wieku. Myślę, że będzie wspaniałym prezentem na nie jedną okazję i wstępem do cudownej przygody.

Długo leżała ta książka na mojej półce. Bałam się ją wziąć i przeczytać. Jakoś opis i okładka nie przemówiły do mnie. Bałam się, że mnie nie zainteresuje, bo ja nie lubię kryminałów przecież. Ale w końcu się przemogłam, bo przecież „Zakręty losu” ma z włóczykijki i ktoś na nią czeka.
Zaczęłam czytać i przepadłam. Książka super. Chciałoby się napisać inaczej, ale… Wciąga...