Kilkanaście osób postanawia wziąć udział w warsztatach pisania wspomnień. Każda z tych osób kieruje się innymi pobudkami. Niektórzy pragną utrwalić miłe wspomnienia dotyczące ukochanych osób, inni pragną rozprawić się z przeszłością i traktują warsztaty, jak terapię. Nikt nie wie, co przyniesie podróż do zamierzchłych czasów i jaki to będzie miało wpływ na teraźniejszość.

Jeszcze nigdy nie spotkałam się z tak dużą różnorodnością w jednej książce. Nie sposób zapamiętać wszystkich bohaterów i ich historie, gdy w każdej z nich dzieje się zbyt dużo. Lubię powieści, które rozwijają się w miarę czytania i zaskakują nowymi wydarzeniami, ale tutaj po prostu nie mogłam nadążyć. Czułam się tak, jakbym wsiadła do pociągu, któremu zepsuły się hamulce - świat za oknem nie przypominał niczego, co znam, wszystko zlało się w jedną masę. Nie jestem rozczarowana, spodziewałam się tego po przeczytaniu opisu umieszczonego na okładce. Wiedziałam, że historia będzie dotyczyć kilku osób i ich wspomnień, a w życiu każdego z nas pojawiają się tłumy ludzi, niosących miliony wrażeń i emocji. Nie spodziewałam się jednak, że nie będę potrafiła ogarnąć tego wszystkiego. Jestem zagubiona.

Abstrahując od bogatej fabuły, warto przyjrzeć się kilku problemom, które poruszane są na kartach tej powieści. Rusty, porzucająca dziecko i próbująca odnaleźć je po wielu latach. Gorzkie spotkanie i niedowierzanie, bo spodziewała się czegoś innego, jej wyobrażenie o córce odbiega od rzeczywistego stanu. Dlaczego żyła marzeniami? Czego spodziewała się po spotkaniu? Caryn, żyjąca na pół gwizdka po stracie męża i dzieci w wyniku katastrofy lotniczej i Nell, jej najlepsza przyjaciółka, która próbuje wydobyć ją na powierzchnię. Ile lat można rozpamiętywać swoją stratę i jak wrócić do normalności? Francine, zapatrzona w swojego męża, jak w obraz, po jego śmierci postanawia złożyć mu hołd w postaci spisanych wspomnień. W trakcie poszukiwań i rozmów z jego znajomymi, dowiaduje się o zdradzie i nieślubnym dziecku, a obraz męża rozsypuje się, jak lustro uderzone kamieniem. Jak mogła poświęcić całe swoje życie dla mężczyzny, który ostatecznie nie doceniał jej starań? Jill, Koreanka adoptowana przez amerykańską parę, próbuje odnaleźć swoją prawdziwą rodzinę i zastanawia się nad przyczyną, jaka zmusiła jej biologiczną matkę do porzucenia niemowlęcia.

Oprócz anegdot związanych z życiem poszczególnych bohaterek, obserwujemy działanie kliniki dla kobiet, w której toczy się zażarty spór o dokonywanie aborcji. W konflikcie uczestniczy lokalna sekta, która za wszelką cenę chcę zniszczyć kobiety, które decydują się na usunięcie dziecka. Uff. Nie będę rozpisywać się nad resztą, gdyż zabrakłoby mi dnia na poukładanie wszystkich wydarzeń i wyłuskanie z nich tych najważniejszych. Czy mieliście w dzieciństwie kalejdoskop? Jeśli tak, to wyobraźcie sobie, że trzymacie w dłoniach tę tekturową tubę, przykładacie oko do otworu i obserwujecie ułożenie kolorowych szkiełek. Jest ich mnóstwo, błyszczą i zapierają wdech w piersiach. Gdy już myślicie, że zerknęliście na każde z nich, to drży Wam ręka i nagle wszystko układa się w nowy wzór. Ta książka to kilkanaście skomplikowanych wzorów, które trzeba przeanalizować, żeby zrozumieć ich sens. Kalejdoskop lub gulasz, wszystko wrzucone do jednego garnka. Niby smaczne, ale nie sposób stwierdzić, co znajduje się na łyżce.

Kilkanaście osób postanawia wziąć udział w warsztatach pisania wspomnień. Każda z tych osób kieruje się innymi pobudkami. Niektórzy pragną utrwalić miłe wspomnienia dotyczące ukochanych osób, inni pragną rozprawić się z przeszłością i traktują warsztaty, jak terapię. Nikt nie wie, co przyniesie podróż do zamierzchłych czasów i jaki to będzie miało wpływ na...