„Chłopiec z latawcem” to historia przyjaźni dwóch afgańskich chłopców – Amira i Hassana, mieszkających w Kabulu. Amir jest synem bogatego biznesmena. Ich relacje rodzinne nie należą do łatwych – matka zmarła wydając chłopca na świat, Amir próbuje więc zrekompensować ojcu stratę, chcąc dostosować się do wszelkich jego wymagań. Chłopiec nieustannie jednak rozczarowuje ojca, nie spełniając pokładanych w nim nadziei.

Szansą na zyskanie uznania w oczach Baby, jak nazywa ojca, ma być coroczny konkurs latawców. Specjalnie przygotowywane latawce o szklanych sznurkach służą do przecinania latawców przeciwnika – zwycięża ten, kto pozostanie ostatni na placu boju, a dodatkowym trofeum staje się ostatni zrzucony latawiec. W wyszukiwaniu tego ostatniego świetnie spisuje się Hassan – syn służącego pracującego dla Baby. On i Amir wychowywani byli razem jako mleczni bracia, stopniowo jednak zaczyna rodzić się między nimi dystans. Amir jest Pasztunem, Hassan zaś należy do grupy szyickich Hazarów – i jako taki jest obiektem pogardy. Choć pozostaje dla Amira wiernym przyjacielem, ten ostatni często wykorzystuje swoją pozycję, by mu dokuczyć, wyśmiewając się z analfabetyzmu chłopca.

Dość niewinne żarty pewnego dnia zmienią się jednak w błąd, którego nie sposób wybaczyć. Po latach Amir zyska możliwość odkupienia dawnych błędów. Nie każdą krzywdę można jednak naprawić. W trakcie podróży pozna wstrząsające informacje na temat swojej przeszłości, będzie musiał się również zmierzyć z opuszczoną wiele lat wcześniej, niemal całkowicie zniszczoną ojczyzną.

„Chłopiec z latawcem” to napisana pozornie prostym i dość lekkim stylem historia niosąca jednak ogromny ciężar emocjonalny. Pierwsza część opowieści, rozgrywająca się w dzieciństwie bohaterów niesie ze sobą zapowiedź dramatycznej części drugiej, w której Amir powraca po latach do zrujnowanego Afganistanu. Punktem przełomowym wcale nie jest jednak emigracja i polityczny przewrót – znacznie ważniejsza staje się zdrada.

To właśnie zdrada przyjaciela niszczy życie Amira, a pośrednio również i Hassana. Kolejne wydarzenia prowadzą jedynie do nieuniknionej katastrofy, drobne błędy zyskują znacznie większą rangę, wiodą bowiem bohatera do przełomowego momentu, w którym będzie musiał jednoznacznie opowiedzieć się po stronie dobra lub zła. Wybór Amira determinuje los Hassana, rozpoczynając serię nieszczęść.

Hosseini każe bohaterowi bezlitośnie zmagać się z błędami przeszłości, nieustannie pokutować za dawne grzechy. Opowieść zyskuje dodatkowy wymiar, gdy okazuje się, że również Baba – postrzegany wcześniej przez syna jako postać nieskazitelna – popełnił wiele lat wcześniej błąd, kładący się cieniem na losach rodziny. W ten sposób schemat zbrodni i odkupienia przeniesiony zostaje na kolejne pokolenia.

„Chłopiec z latawcem” ucieka od prostych happy-endów. Mimo rozbudowanego tła społecznego jest nie tylko opowieścią o kulturze afgańskiej, ale przede wszystkim uniwersalną historią o granicy między dobrem i złem, o winie i przebaczeniu.

Maria Guzelak-Robaszkiewicz