Wychowałem się na komiksach TM-Semic i komiksach w ogóle. Jako dziecko wręcz je pochłaniałem, a moją ulubioną serią był "X-MEN". Potem odkryłem książki i komiksy poszły w odstawkę. Po kilkunastu latach pomyślałem, że sprawdzę czy coś się zmieniło. Sięgnąłem po krótką serię "1602" głównie ze względu na nazwisko scenarzysty, tj. Neila Gaimana, którego cenię jako autora książek (chociaż nadal muszę sprawdzić jego komiksowe opus magnum, tj. "Sandmana"). Pierwsze trzy, może cztery zeszyty, były całkiem interesujące - podobały mi się realia historyczne, potem doceniłem sposób w jaki Gaiman przeniósł znanych bohaterów Marvela do roku 1602. Wyszło to nieźle. Ale dalej było już gorzej, nie obyło się bez facepalmów, a Doktor Doom vel Otto von Doom, to maksymalnie sztampowe przedstawienie "tego złego". No i to nazwisko, litości... Potem pojawiły się jakieś kosmiczne bzdury i czytałem już na siłę. Ostatniego zeszytu nie przeczytałem, bo skończył mi się abonament Marvel Unlimited i tak bardzo mnie nie obchodzi zakończenie, że nawet nie czuję żalu z tego powodu.

Wychowałem się na komiksach TM-Semic i komiksach w ogóle. Jako dziecko wręcz je pochłaniałem, a moją ulubioną serią był "X-MEN". Potem odkryłem książki i komiksy poszły w odstawkę. Po kilkunastu latach pomyślałem, że sprawdzę czy coś się zmieniło. Sięgnąłem po krótką serię "1602" głównie ze względu na nazwisko scenarzysty, tj. Neila Gaimana, którego cenię jako autora...