Jakiś czas temu postanowiłam sobie, że najpierw przeczytam powieść, potem obejrzę film/serial 'Noce i dnie'. Chociaż... pamiętam scenę z nenufarami - chyba najbardziej charakterystyczna cecha ekranizacji. Wracam jednak do konkretów.
Trafiłam na wydanie dla leniwych - tak czasem nazywam publikacje wydawnictwa GREG. Mimo tego poznawałam dalsze dzieje rodziny Niechciców, niestety, z mała wadą - marginesami z zaznaczeniem cech charakteru bohaterów i spoilerami.
'Noce i dnie' nie są taką łatwą lekturą - język, w jakim została napisana powieść jest strasznie konkretny, bez zbędnych szczegółów (ode mnie duży plus), a fabuła nie jest jakaś wystrzałowa, pełna zwrotów akcji, tylko czytamy o losach rodziny polskiej na przełomie XIX/XX wieku - tutaj przynajmniej główna bohaterka nie zastanawia się sto stron, czy wyjść za mąż, czy nie. Poza tym podziwiam Bogumiła Niechcica - on to naprawdę musiał kochać swoją żonę:-)
Mimo tych, nazwanych przez niektórych czytelników, minusów, to jednak bardzo mi się podoba historia stworzona przez Marię Dąbrowską, i z cała pewnością zerknę do pozostałych części. Klasyka powieści realistycznej.
Nie mamy się czego wstydzić - Amerykanie mają 'Przeminęło z wiatrem'. Niemcy 'Buddenbrooków', Anglicy 'Sagę rodu Forsyte'ów', a my - genialne 'Noce i dnie'.
Na sam koniec dodam tylko jedną ciekawostkę - wymieniona przeze mnie scena, kiedy Toliboski zbiera dla Barbary nenufary, w książce opisana jest w... dwóch zdaniach.

Jakiś czas temu postanowiłam sobie, że najpierw przeczytam powieść, potem obejrzę film/serial 'Noce i dnie'. Chociaż... pamiętam scenę z nenufarami - chyba najbardziej charakterystyczna cecha ekranizacji. Wracam jednak do konkretów.
Trafiłam na wydanie dla leniwych - tak czasem nazywam publikacje wydawnictwa GREG. Mimo tego poznawałam dalsze dzieje rodziny Niechciców,...