Pora odświeżyć sobie klasykę spad nazwiska Flisowski, chociaż na podstawię, innych książek z serii HB wiem, że straty i przebieg niektórych starć wyglądały zgoła inaczej. A bitew na początku 1942 roku w rejonie Indii Holenderskich było sporo. Japończycy z racji "długich lanc" woleli walczyć w nocy, Amerykanie, natomiast dzięki przewadze artylerii głównej w dzień. A było, o co walczyć: kauczuk, ropa naftowa i okoliczne wyspy-lotniska pomocne do inwazji na Nową Gwineę i Australię. Plusem książek Flisowskiego są dialogi. Fakt, że zmyślone, jednak ubogacają treść i nadają jej takiego "ludzkiego" charakteru.

Pora odświeżyć sobie klasykę spad nazwiska Flisowski, chociaż na podstawię, innych książek z serii HB wiem, że straty i przebieg niektórych starć wyglądały zgoła inaczej. A bitew na początku 1942 roku w rejonie Indii Holenderskich było sporo. Japończycy z racji "długich lanc" woleli walczyć w nocy, Amerykanie, natomiast dzięki przewadze artylerii głównej w dzień. A było, o...

Nie pamiętam, czy już kiedyś nie czytałem tej niewielkiej objętościowo książki. Na pewno czytałem inne z serii czy cyklu Wydawnictwa Poznańskiego o walkach morskich II wojny światowej i wtedy (czyli w czasach szkolnych) bardzo mnie one fascynowały. Po latach i wielu innych lekturach blask tych opracowań nieco przygasł, ale nie zamarł zupełnie.
Nadal podobają mi się okładki Adama Werki, nawet jeśli niekiedy zbyt stylizowane. Nadal podoba mi się niewielki, wygodny format. Nadal podoba mi się wplatanie relacji, wspomnień, dokumentów w narrację pracy. Dodaje to kolorytu; nawet wtedy, gdy źródło odbiega od tematu głównego. Nadal (z niewielkim jednak zastrzeżeniem, podobają mi się schematyczne mapki zmagań morskich, trasy rejsów i inne związane z bitwami informacje. Brakuje jedynie róży wiatrów, bo nie zawsze można być pewnym stron świata na mapie.
Nie podoba mi się zbyt literackie podejście do tematu, zbyt wiele przymiotników i zwrotów dobrych w powieści, a nie opracowaniu popularnonaukowym. Nie podoba mi się zbyt jednoznaczne ocenianie przez autora ludzi i działań - bo nie zawsze znamy wszystkie motywy nimi kierujące. Nie podoba mi się jednostronne podejście do tematu - niemal cała książka została napisana z perspektywy sił alianckich. Oczywiście wielu autorów tak postępuje, choćby ze względu na wygodę pokazania perspektywy historycznej. Tu jednak niewiele dowiemy się o strategii i taktyce Japonii, o ich różnorodnych planach (nie tylko zasadniczych, lecz również doraźnych. Poza tym Japończycy zostali pokazani nadmiernie stereotypowo z kuriozalnym niemal stwierdzeniem, że po zatopieniu okrętu wroga wznosili okrzyk: Banzai!
Na pewno epizody wojny na Pacyfiku nie są znane ogółowi odbiorców w Polsce i dlatego jako wprowadzenie książka Flisowskiego to dobra pozycja. Daleko jej co prawda do ideału, ale przeczytać warto, nawet dla tekstów źródłowych. Potem jednak trzeba sięgnąć po nowsze i bardziej naukowe pozycje.

Nie pamiętam, czy już kiedyś nie czytałem tej niewielkiej objętościowo książki. Na pewno czytałem inne z serii czy cyklu Wydawnictwa Poznańskiego o walkach morskich II wojny światowej i wtedy (czyli w czasach szkolnych) bardzo mnie one fascynowały. Po latach i wielu innych lekturach blask tych opracowań nieco przygasł, ale nie zamarł zupełnie.
Nadal podobają mi się okładki...

Książka łącząca dużą ilość faktów historycznych z wciągającą "fabułą".
We wtrąceniach wiele cytatów z naocznych uczestników działań.
Brakło trochę "objętości" poświęconej Japończykom, którzy w dużej mierze zostali anonimowi dla czytelnika.
W tekście jest wplecionych sporo technicznych parametrów okrętów, co lepiej by wyglądało "wyciągnięte" do jakiś tabel na końcu.

Książka łącząca dużą ilość faktów historycznych z wciągającą "fabułą".
We wtrąceniach wiele cytatów z naocznych uczestników działań.
Brakło trochę "objętości" poświęconej Japończykom, którzy w dużej mierze zostali anonimowi dla czytelnika.
W tekście jest wplecionych sporo technicznych parametrów okrętów, co lepiej by wyglądało "wyciągnięte" do jakiś tabel na...

Najlepsza w swoim rodzaju literatura marynistyczna będąca w zasadzie niewielkim wycinkiem monumentalnej "Burzy na Pacyfiku" Flisowskiego. Spośród wszystkich znanych mi polskich pisarzy marynistycznych Flisowski niemal do perfekcji opanował warsztat językowy, który w połączeniu z wartką akcją opisu nie pozwala oderwać się od książki do ostatnich stron.

Najlepsza w swoim rodzaju literatura marynistyczna będąca w zasadzie niewielkim wycinkiem monumentalnej "Burzy na Pacyfiku" Flisowskiego. Spośród wszystkich znanych mi polskich pisarzy marynistycznych Flisowski niemal do perfekcji opanował warsztat językowy, który w połączeniu z wartką akcją opisu nie pozwala oderwać się od książki do ostatnich stron.

Idealna pozycja dla początkującego marynisty. Przed ta książką, o wojnie na morzu wiedziałem tyle co z lekcji historii. Po jej przeczytaniu stałem się fanem tego typu literatury. Flisowski, wg. mnie, to najlepszy polski autor, który pisał o tego typu zagadnieniach. Jego książki czyta się jak powieści przygodowe.

Idealna pozycja dla początkującego marynisty. Przed ta książką, o wojnie na morzu wiedziałem tyle co z lekcji historii. Po jej przeczytaniu stałem się fanem tego typu literatury. Flisowski, wg. mnie, to najlepszy polski autor, który pisał o tego typu zagadnieniach. Jego książki czyta się jak powieści przygodowe.

Jak dla mnie fascynujące opowieści morskie. Na tamte czasy doskonała marynistyczna pozycja, która ukazywała tragedie walk morskich.

Jak dla mnie fascynujące opowieści morskie. Na tamte czasy doskonała marynistyczna pozycja, która ukazywała tragedie walk morskich.