"Drewniany różaniec. Oblubienice" Natalia Rolleczek
To autobiograficzna powieść autorki, która ukazała się po raz pierwszy w 1953 roku. Książka ta byla opatrzona przez Ministerstwo Oświaty jako bardzo pożądana w bibliotekach licealnych. Była traktowana jako oręż walki państwa z kościołem katolickim. Książka ukazała się w dwóch oddzielnych tomach Drewniany różaniec i Oblubienice. Ja czytałam taką, w której są już obie części.
Zakopane, lata trzydzieste ubiegłego wieku. Pochodząca z ubogiej rodziny Natalia trafia do sierocińca, który prowadzą siostry felicjanki na czele z siostrą Modestą. Spędza tam dwa lata, które są piekłem na ziemi - ciągły głód, brud, wszy, praca ponad siły oraz wszechobecna modlitwa. Zakonnice "dbają" o posłuszeństwo swoich podopiecznych. Jedna z kar, które stosują to uderzenia po plecach drewnianym różańcem. Dziewczęta stają się nieposłuszne i jedyne czego się uczą to jak przetrwać.
W 1964 roku, na podstawie książki został nakręcony film. Jednak moim zdaniem jest on okrojony i spłycony z mocnym i jedynym wydźwiękiem antyklerykalnym. Książka ma bardziej płynne granice, ponieważ nie wszystko jest czarne lub białe. Obok "złych" sióstr są też te dobre, które próbują coś zrobić. Tak samo jest wśród wychowanek - to nie tylko ofiary czy buntowniczki. Są też złodziejki czy donosicieli gotowe na wszystko.
Pomimo, iż książka została napisana prawie 70 lat temu, to wiele z opisanych historii możemy zobaczyć nawet dzisiaj. Polecam.

"Drewniany różaniec. Oblubienice" Natalia Rolleczek
To autobiograficzna powieść autorki, która ukazała się po raz pierwszy w 1953 roku. Książka ta byla opatrzona przez Ministerstwo Oświaty jako bardzo pożądana w bibliotekach licealnych. Była traktowana jako oręż walki państwa z kościołem katolickim. Książka ukazała się w dwóch oddzielnych tomach Drewniany różaniec i...

Kontynuacja "Drewnianego różańca" .Warto przeczytać ,to są czasy o których my tylko możemy poczytać .
Pewnie młodsze pokolenie już nie wie, ale ja jeszcze pamiętam siennik wypchany słomą, najlepiej się spało jak słoma była świeża ;-) .
Rok wydania książek to 1955 ,pierwszy tom jest troszkę w gorszym stanie ,kartki są bardzo delikatne,już zbrązowiałe ze starości.
Ale jak dla mnie takie książki mają swoją wartość.
Cieszę się że miałam możliwość je przeczytać .

Kontynuacja "Drewnianego różańca" .Warto przeczytać ,to są czasy o których my tylko możemy poczytać .
Pewnie młodsze pokolenie już nie wie, ale ja jeszcze pamiętam siennik wypchany słomą, najlepiej się spało jak słoma była świeża ;-) .
Rok wydania książek to 1955 ,pierwszy tom jest troszkę w gorszym stanie ,kartki są bardzo delikatne,już zbrązowiałe ze starości.
Ale jak dla...

Kontynuacja Drewnianego różańca. Dziewczęta z sierocińca snują marzenia o lepszym życiu. Niektóre z nich decydują się na ucieczkę z zakładu. Nie do końca wychodzi im to na dobre. Bieda aż piszczy. Zarówno zakonnice, jak i sieroty, próbują radzić sobie z nią na rozmaite sposoby. Pracują w szwalni, jeżdżą po kweście, dziewczęta podkradają jedzenie. Ale panuje między nimi zdumiewająca solidarność. Potrafią też opiekować się słabszymi od siebie maluchami i dzielić się z nimi tym, co mają. Książka o nędzy, ale mimo to, optymistyczna.

Kontynuacja Drewnianego różańca. Dziewczęta z sierocińca snują marzenia o lepszym życiu. Niektóre z nich decydują się na ucieczkę z zakładu. Nie do końca wychodzi im to na dobre. Bieda aż piszczy. Zarówno zakonnice, jak i sieroty, próbują radzić sobie z nią na rozmaite sposoby. Pracują w szwalni, jeżdżą po kweście, dziewczęta podkradają jedzenie. Ale panuje między nimi...

Kontynuacja Drewnianego Różańca, książka zrobiła na mnie również niesamowite wrażenia jak poprzednia, chętnie wracam do niej. Od prawie pół wieku. Wpadła mi w ręca jako 10 latce. Dla mnie realistyczna i ciągle prawdziwa. Szkoda że nie wznowiona. Posiadam egzemplarz z dedykacją autorki.

Kontynuacja Drewnianego Różańca, książka zrobiła na mnie również niesamowite wrażenia jak poprzednia, chętnie wracam do niej. Od prawie pół wieku. Wpadła mi w ręca jako 10 latce. Dla mnie realistyczna i ciągle prawdziwa. Szkoda że nie wznowiona. Posiadam egzemplarz z dedykacją autorki.