Z Gabrielle Zevin zetknęłam się po raz pierwszy. Muszę przyznać, że autorka miała oryginalny i zaskakujący pomysł na fabułę.
Nie spodziewałam się, że świat po śmierci autorka pokaże w sposób tak odbiegający od naszych ogólnie przyjętych wyobrażeń.
Książka opowiada historię nastolatki, która ginie w wypadku. Umiera nagle, zbyt wcześnie, bo na dobrą sprawę jeszcze niewiele zdążyła przeżyć: nie zakochała się, nie była panną młodą, nie podjęła pracy, nawet nie wie co chciałaby robić, a już musiała odejść. Budzi się na statku, który wiezie zmarłych do Gdzie Indziej. Prawda o jej śmierci dociera do niej powoli. Trudno jej się z tym pogodzić, wpada w depresję, cierpi, buntuje się, chce wrócić.
Gdzie Indziej ma swoje prawa i zasady , ludzie tam młodnieją aż do powtórnych narodzin. Życie zatacza swój krąg. Świat i koncepcja życia po śmierci są ciekawie wykreowane przez autorkę.
Książka zawiera w sobie sporą dawkę refleksji na temat przemijania,
straty bliskiej osoby, miłości aż po grób, braku akceptacji otaczającej nas rzeczywistości.
Książka nie jest obszerna, ale porusza wiele dających do myślenia tematów, prowadzi do refleksji nad życiem i śmiercią, przemijaniem, daje też nadzieję na istnienie innego równoległego świata, gdzie ludzie w dalszym ciągu prowadzą swe życie po śmierci. Niespotykany pomysł poprowadzenia fabuły to największa zaleta tej książki.

Z Gabrielle Zevin zetknęłam się po raz pierwszy. Muszę przyznać, że autorka miała oryginalny i zaskakujący pomysł na fabułę.
Nie spodziewałam się, że świat po śmierci autorka pokaże w sposób tak odbiegający od naszych ogólnie przyjętych wyobrażeń.
Książka opowiada historię nastolatki, która ginie w wypadku. Umiera nagle, zbyt wcześnie, bo na dobrą sprawę jeszcze niewiele...