Genialna fabuła, nieoczywista i pełna napięć narracja, książka bardzo życiowa, bardzo dla mnie ważna.

Genialna fabuła, nieoczywista i pełna napięć narracja, książka bardzo życiowa, bardzo dla mnie ważna.

Człowieka przynajmniej raz w życiu ogarniają depresyjno-filozoficzne myśli o śmierci. Co się z nami dzieje, kiedy zaśniemy na długo, czy czujemy coś, czy idziemy gdzieś dalej?

Z pewnością Elizabeth Hall, głównej bohaterce książki "Gdzie Indziej", przeszła kiedyś przez głowę podobna myśl, choć czy piętnastolatka zastanawia się nad śmiercią w sposób poważny? Raczej planuje długie życie: najpierw skończenie szkoły, potem studia, praca, wreszcie małżeństwo, dom i dzieci. Przykro więc mi się zrobiło, kiedy przeczytałam, że Liz umarła.

Historia rozpoczyna się przebudzeniem Lizzie w dziwnym, nieswoim łóżku. Nie wie, co się dzieje i czemu siedzi w kajucie statku płynącego w nieznanym kierunku. I tu dostajemy początek prawdziwej zabawy. Wraz z bohaterką próbujemy dowiedzieć się, co nas spotkało. Oczywiście, z tyłu głowy głos podpowiada: umarłaś, już nie żyjesz, płyniesz tam, gdzie żywi nie mają wstępu. Na statku poznajemy wielu ciekawych ludzi, pogodzonych lub nie, ze faktem, że odeszli.

Aż wreszcie docieramy do celu. Wita nas tabliczka: Witamy w Gdzie Indziej, gdzie wszystko wydaje się być... inne. Odwrotne. Tu ludzie, zamiast starzeć - młodnieją. Wytrwale pracują, ale nie dlatego, by zarobić, ale chcą zabić czas. Lizzie kręci się wkoło, próbując pogodzić się z przedwczesną śmiercią i utratą bliskich.

Fabuła jest wyjątkowo oryginalna. Autorka swoimi pomysłami nie pozwala czytelnikowi podążać schematem, zawsze nas coś zaskoczy. Ładnie wykreowała postać Elizabeth, innym bohaterom również dodała wiarygodności. To jedyna książka, w której nie czeka się na zakończenie, lecz na początek.

Idealna dla młodzieży, chcących uciec od szarych lektur szkolnych, albo dla dorosłych - ot, tak, bo warto.

Człowieka przynajmniej raz w życiu ogarniają depresyjno-filozoficzne myśli o śmierci. Co się z nami dzieje, kiedy zaśniemy na długo, czy czujemy coś, czy idziemy gdzieś dalej?

Z pewnością Elizabeth Hall, głównej bohaterce książki "Gdzie Indziej", przeszła kiedyś przez głowę podobna myśl, choć czy piętnastolatka zastanawia się nad śmiercią w sposób poważny? Raczej planuje...

"Gdzie indziej" autorstwa Gabrielle Zevin swego czasu była naprawdę popularna i w dodatku ma sporo pozytywnych opinii. Ja ją niestety zaniżę. I nie chodzi o to, że nie lubię takich bardziej filozoficznych książek, do zastanowienia się nad własnym życiem. Nie. Sam temat poruszony w książce jest naprawdę ciekawy, jednak to w jaki sposób poszła ta książka... jestem na nie. Generalnie główna 16-letnia bohaterka Liz (raz nazywana dziewczyną a raz dziewczynką niezwykle mnie irytowało) umiera. Idzie do świata, odpowiednika trochę naszego Nieba, czyli Gdzie Indziej. Tam ma spędzić 16 lat, jakby cofając się z roku na rok do postaci niemowlaka by móc wrócić jako nowe dziecko na Ziemię. Temat naprawdę super, zostawiona na Ziemi rodzina, próba kontaktu z nimi są naprawdę "życiowe" i refleksyjne. Jednak bardzo egocentryczne podejście Liz, a także nieszczęsny wątek miłosny sprawiają, że czułam się jakbym czytała kiepską młodzieżówkę a wręcz powieść dla dzieci. Kiedy Owen, w którym zakochuje się Liz, rzuca ją w chwili kiedy do Gdzie Indziej przybywa jego żona z Ziemi, bo jak mówi "była pierwsza"(co w sumie jest zrozumiałe, ale dawno nie czytałam tak pustej w emocje sceny) by po dwóch dniach wybrać jednak Liz...w dodatku książka raczej z powodu swojego tematu powinna być jakkolwiek to nie zabrzmi przyziemna, momentami czułam się jakbym czytała fantastykę... jestem na nie. Przeczytałam w sumie w jeden dzień, ale straciłam ten dzień...

"Gdzie indziej" autorstwa Gabrielle Zevin swego czasu była naprawdę popularna i w dodatku ma sporo pozytywnych opinii. Ja ją niestety zaniżę. I nie chodzi o to, że nie lubię takich bardziej filozoficznych książek, do zastanowienia się nad własnym życiem. Nie. Sam temat poruszony w książce jest naprawdę ciekawy, jednak to w jaki sposób poszła ta książka... jestem na nie....

Ciekawa wizja życia po śmierci, ale zbyt infantylny styl jak dla mnie.

Ciekawa wizja życia po śmierci, ale zbyt infantylny styl jak dla mnie.

Czyta się błyskawicznie, czuć w tej książce powiew młodości i świeżości. Zgrabnie opisy, ciekawa historia - i na dodatek kojarzy mi się z wieczorem na plaży, gdzie przeczytałam ją niemal jednym tchem :)

Czyta się błyskawicznie, czuć w tej książce powiew młodości i świeżości. Zgrabnie opisy, ciekawa historia - i na dodatek kojarzy mi się z wieczorem na plaży, gdzie przeczytałam ją niemal jednym tchem :)

Książka dostała ocenę wybitna, ponieważ mimo, że czytałam ją spore wieki temu to zapoczątkowała moją przygodę z książkami i pamiętam ją dalej, oraz wspominam z uwielbieniem. Szczególnie po moim niedawnym wypadku na przejściu.;) Książkę pochłonęłam szybko, a emocje towarzyszące po przeczytaniu pamiętam po dziś dzień.

Książka dostała ocenę wybitna, ponieważ mimo, że czytałam ją spore wieki temu to zapoczątkowała moją przygodę z książkami i pamiętam ją dalej, oraz wspominam z uwielbieniem. Szczególnie po moim niedawnym wypadku na przejściu.;) Książkę pochłonęłam szybko, a emocje towarzyszące po przeczytaniu pamiętam po dziś dzień.

Świetna, lekka w czytaniu książka o bardzo ciekawej, oryginalnej fabule, od której nie mogłam się oderwać, zastanawiając się co też jeszcze autorka wymyśli.
Powieść nie jest smutna ani przygnębiająca, choć jej wiodącym tematem jest umieranie. Tytułowe Gdzie Indziej to tajemnicze miejsce, do którego statkiem docierają wszyscy zmarli (ludzie i psy) i wiodą tam zwykłe, ziemskie życie, z tą różnicą, że jego mieszkańcy młodnieją od dnia, w którym umarli, a kiedy cofną się do niemowlęctwa i osiągną wiek siedmiu dni, razem z innymi dziećmi popłyną Rzeką z powrotem na Ziemię, by urodzić się na nowo.
Książka baśniowa, urzekająca i wzruszająca niecodziennymi pomysłami, dająca mnóstwo nadziei na ponowne spotkanie z naszymi drogimi zmarłymi i na szansę na ponowne życie.
Przeczytałam jednym tchem. Polecam.

Świetna, lekka w czytaniu książka o bardzo ciekawej, oryginalnej fabule, od której nie mogłam się oderwać, zastanawiając się co też jeszcze autorka wymyśli.
Powieść nie jest smutna ani przygnębiająca, choć jej wiodącym tematem jest umieranie. Tytułowe Gdzie Indziej to tajemnicze miejsce, do którego statkiem docierają wszyscy zmarli (ludzie i psy) i wiodą tam zwykłe,...

Większość przeczytanych przeze mnie książek o tematyce życia po śmierci, skupiały się na bohaterach, których dusze błąkały się po świecie, aby dokończyć niepozałatwiane sprawy. Gdzie Indziej zaskoczyła mnie miejscem akcji jak i sposobem przedstawienia toczącego się tam „życia”. Spodobało mi się to, że będąc w tak wyjątkowym miejscu, bohaterka o imieniu Lizzie miała dość przyziemne problemy. Perspektywa nastoletniej dziewczyny, która nie zdążyła przeżyć wielu doświadczeń, jest poruszająca i wycisnęła ze mnie łzy.
Z przyjemnością sięgam po książki, które podsuwają nowe spojrzenie na życie i przypominają o pewnych wartościach.

Większość przeczytanych przeze mnie książek o tematyce życia po śmierci, skupiały się na bohaterach, których dusze błąkały się po świecie, aby dokończyć niepozałatwiane sprawy. Gdzie Indziej zaskoczyła mnie miejscem akcji jak i sposobem przedstawienia toczącego się tam „życia”. Spodobało mi się to, że będąc w tak wyjątkowym miejscu, bohaterka o imieniu Lizzie miała dość...

Zazdroszczę współczesnej młodzieży wielu możliwości, ale najbardziej szerokiego, obfitego i nieograniczonego dostępu do literatury przeznaczonej specjalnie dla niej. Nie do tej do poczytania, jak sami ją określają, bo tej miałam dostatek, ale tej do pomyślenia, przemyślenia, podumania, nawet do pokłócenia się. Książek-przewodników po meandrach i zakolach ścieżek życia, książek-drogowskazów dokąd podążać, książek-wskazówek najważniejszych wartości wśród ukrywającego je mułu zagubienia, książek-podpowiedzi do najbardziej nurtujących pytań egzystencjalno-filozoficznych, których natłok pojawia się właśnie w okresie dorastania. Jeszcze niedawno czytałam z tego nurtu "Mistrza" Andiego Andrews’a, a już trafiła do mnie kolejna. Tym razem wykorzystująca do tego celu świat wykreowany, istniejący gdzieś, gdzie indziej niż na Ziemi. Dla mnie Niebo, dla innych
"Zaświaty lub
Kraina Cieni lub
Wiecznego Szczęścia lub
Wielkie Nieznane lub
Łono Abrahama lub
Pola Elizejskie lub
Valhalla lub
Wyspy Szczęśliwe lub
Raj lub
Królestwo Niebieskie lub
Eden lub
Firmament lub
Nieboskłon,"
a dla bohaterów powieści "Gdzie Indziej", pisane dużą literą nadającą mu status wyjątkowości nazwy własnej, ale bez używania zaimków określających go fizycznie, potwierdzających jego rzeczywiste istnienie, geograficzną namacalność czy przynależność do kogokolwiek lub czegokolwiek. W efekcie tę krainę odbierałam jako dualistyczną w jedności, określoną w nieokreśloności, istniejącą w nieistnieniu. Bardzo ciekawe, inne, ambiwalentne, ale przede wszystkim adekwatne uczucie towarzyszące próbie świadomego osadzenia nieuchwytnego, prawdopodobnego świata. Krainy alternatywnej do już mi znanych, która była lustrzanym odbiciem życia ziemskiego, tworzących wspólnie jedno na podobieństwo drzewa "tego z gałęziami, które wszyscy widzą, i tego do góry nogami, rosnącego pod ziemią w odwrotną stronę, gdzie Ziemia to gałęzie wyciągnięte w stronę nieba, a Gdzie Indziej – korzenie, rosnące co prawda w przeciwnym kierunku, ale z zachowaniem przeciwnej symetrii". Obie części zjednoczone pniem, a w powieści wodą.
Do takiej właśnie krainy, ginąc fizycznie w wypadku drogowym, trafia piętnastoletnia Elizabeth. To dzięki jej konfrontacji starego z nowym, poznałam różnice i podobieństwa nowego miejsca jej pobytu, a przede wszystkim sugestię innego spojrzenia nie tyle na śmierć, co, wbrew pozorom, na życie.
Czasami trzeba je stracić, by je ujrzeć na nowo i odpowiednio docenić.
Chociaż w tej powieści to kwestia umowna, bo "śmierć to tylko kolejny etap życia, a każde narodziny i śmierć to małe koło, a suma tych małych kół to życie i linia". Dla nastolatki, która nie zdążyła jeszcze przeżyć większości swych pierwszych razów, to idealna, a przez to w dwójnasób bolesna sytuacja, zmuszająca do zrewidowania swoich dotychczasowych poglądów, do krytycznego przyjrzenia się swojemu dotychczasowemu postępowaniu, do obejrzenia się za siebie, do przebaczenia innym i wybaczenia sobie. Gdzie Indziej daje właśnie taką szansę, bo pomimo kilku różnic, pod jednym względem jest identyczne, jednakie z miejscem na Ziemi – emocji ludzkich. Gdzie Indziej można tak samo nienawidzić, kochać, uzależnić się, dojrzeć i dać sobie szansę na ponowne, nowe zaistnienie. Gdzie Indziej dla mnie jest w tej książce, rewidujące mój pogląd na bycie tu i teraz, prostujące spojrzenie na problemy ulegające wyolbrzymieniu z braku kontekstu, stawiające na najwyższym podium wartości ściągnięte z niego przez złe emocje, wzmacniające postawy pożądane skorodowane pod wpływem osób pogrążonych w bagnie negatywnego postępowania. To historia obdarzająca optymizmem kolejnej szansy na życie, które zawsze można zacząć od nowa, bo niestety wielu ludzi na Ziemi pozostaje martwymi przez całe swoje życie. A co najważniejsze niekoniecznie trzeba umrzeć, żeby to zrozumieć. Wystarczy poznać historię Elizabeth i zapamiętać jedno: "Życia nie mierzy się w godzinach i minutach. Liczy się nie ilość, lecz jakość."
Na takie na pozór proste wnioski, podane na tacy w sposób przyjemny i wyjątkowo ciekawy, musiałam pracować całe życie, zgłębiając mozolnie historię filozofii w poważnych i mądrych książkach, a dzisiejsza młodzież ma dostęp do tych prawd na wyciągnięcie tylko chcenia czytania książek napisanych specjalnie z myślą o niej.
I jak jej nie zazdrościć?
http://naostrzuksiazki.pl/

Zazdroszczę współczesnej młodzieży wielu możliwości, ale najbardziej szerokiego, obfitego i nieograniczonego dostępu do literatury przeznaczonej specjalnie dla niej. Nie do tej do poczytania, jak sami ją określają, bo tej miałam dostatek, ale tej do pomyślenia, przemyślenia, podumania, nawet do pokłócenia się. Książek-przewodników po meandrach i zakolach ścieżek życia,...

Poruszająca powieść, piękna i emocjonalna.

Poruszająca powieść, piękna i emocjonalna.