Duże zaskoczenie. Nastoletni schizofrenik w akcji - zbawia świat przed przegrzaniem, hmm… w sposób zabawnie specyficzny (subiektywna ocena:).
Takie streszczenie zupełnie nie oddaje klimatu powieści – próby pokazania, jak chory chłopiec odbiera i przeżywa otaczającą go rzeczywistość, jak bardzo "oszukuje" go mózg. I jak bardzo nie może tego świata zrozumieć ktoś "normalny".
Temat trudny ubrany jednak w proste słowa (niech nie zniechęca was interpunkcja, a raczej chwilami jej brak - ma to swoje wytłumaczenie) i całkiem dużo się dzieje.

Duże zaskoczenie. Nastoletni schizofrenik w akcji - zbawia świat przed przegrzaniem, hmm… w sposób zabawnie specyficzny (subiektywna ocena:).
Takie streszczenie zupełnie nie oddaje klimatu powieści – próby pokazania, jak chory chłopiec odbiera i przeżywa otaczającą go rzeczywistość, jak bardzo "oszukuje" go mózg. I jak bardzo nie może tego świata zrozumieć ktoś...

Dwutorowa opowieść, przeplatające się zdarzenia obejmujące jeden dzień, okiem uciekiniera z zakładu dla umysłowo chorych i poszukującego go policjanta. Gonitwa myśli chłopca, owładniętego wizją ocalenia świata przed zagładą, kontra śledczy, wraz rozwojem wypadków stopniowo tracący wiarę w siebie i w logikę swych działań. A do tego atrakcyjna, skrywająca swoje tajemnice ekscentryczna matka chłopca i dziewczyna, przeszła i potencjalna ponowna ofiara, niezbyt trzymająca się zakazu zbliżania się... chłopca do niej.

Dwutorowa opowieść, przeplatające się zdarzenia obejmujące jeden dzień, okiem uciekiniera z zakładu dla umysłowo chorych i poszukującego go policjanta. Gonitwa myśli chłopca, owładniętego wizją ocalenia świata przed zagładą, kontra śledczy, wraz rozwojem wypadków stopniowo tracący wiarę w siebie i w logikę swych działań. A do tego atrakcyjna, skrywająca swoje tajemnice...

Książka raczej o charakterze powieści drogi, jak też trafnie wskazuje polski tytuł, skrzyżowanej z powieścią sensacyjną, w której nie brak policyjnych pościgów. Sam temat trudnej i nadal zagadkowej choroby, jaką jest schizofrenia, potraktowany jest bardzo powierzchownie, raczej jako ciekawostka spinająca fabułę książki.

Książka raczej o charakterze powieści drogi, jak też trafnie wskazuje polski tytuł, skrzyżowanej z powieścią sensacyjną, w której nie brak policyjnych pościgów. Sam temat trudnej i nadal zagadkowej choroby, jaką jest schizofrenia, potraktowany jest bardzo powierzchownie, raczej jako ciekawostka spinająca fabułę książki.

Książka bardzo specyficzna. Wiele daje do myślenia. Jednak do tej pory pewne rzeczy pozostają dla mnie niezrozumiałe. Poopisie na okładce spodziewałam się powieści podnoszącej na duchu w stylu "Poradnika pozytywnego myślenia", ale, choć pewne motywy się w niej powtarzają, ta pozycja, którą z początku chciałam nazwać "Poradnikiem..." dla młodszych jest jego kompletnym przeciwieństwem. A może raczej powinnam powiedzieć, ma zupełnie inny przekaz.

Książka bardzo specyficzna. Wiele daje do myślenia. Jednak do tej pory pewne rzeczy pozostają dla mnie niezrozumiałe. Poopisie na okładce spodziewałam się powieści podnoszącej na duchu w stylu "Poradnika pozytywnego myślenia", ale, choć pewne motywy się w niej powtarzają, ta pozycja, którą z początku chciałam nazwać "Poradnikiem..." dla młodszych jest jego kompletnym...

Książka bardzo specyficzna, jedna z tych, które trafią w Twój gust, albo zupełnie nie. Niestety, w moje upodobania "Jazda" nie trafiła. Szesnastolatek chory na schizofrenię i dzień z jego życia - to już mówi samo za siebie. Po tej "jeździe" można wyjść z nudnościami i kręceniem w głowie, bo to, co dostajemy od pana Wraya to naprawdę niezła mieszanka. Brak przecinków, a czasem i akapitów w relacjach Lowboya sprawiał, że chwilami książkę czytało mi się ciężko, a przy tym treść była tak zakręcona i niezrozumiała, że miałam ochotę odłożyć ją na bok. "Jazda" to zdecydowanie osobliwa książka, osobiście nie jestem w stanie jej polecić.

Książka bardzo specyficzna, jedna z tych, które trafią w Twój gust, albo zupełnie nie. Niestety, w moje upodobania "Jazda" nie trafiła. Szesnastolatek chory na schizofrenię i dzień z jego życia - to już mówi samo za siebie. Po tej "jeździe" można wyjść z nudnościami i kręceniem w głowie, bo to, co dostajemy od pana Wraya to naprawdę niezła mieszanka. Brak przecinków, a...

Powieść o chorobie, ukazująca bezbronność człowieka, który nie może polegać na swoim umyśle, ponieważ to właśnie on jest atakowany. Autor ukazuje nam zmianę jaka zaszła w chłopcu pod wpływem schizofrenii, chociaż głównego bohatera poznajemy, gdy po ucieczce wpada do metra. Głównym celem Lowboya (chłopca) jest uratowanie świata przed zagładą. Według mnie ta postać jest dobrze wykreowana i oddaje obraz choroby. Z drugiej strony mamy policjanta, który wraz z matką stara się znaleźć chłopaka. Wbrew pozorom poszukiwania nie są bardzo dynamiczne i opierają się na rozmowach i analizie psychiki Lowboya. Już na samym początku książki ma się wrażenie, że matka (Violet) coś ukrywa. Ale czy jest to coś ważnego? Czy wpłynęła w jakiś sposób na chłopca, jego chorobę czy ucieczkę? A może nie? Nie jest to łatwa książka, ale myślę, że warto po nią sięgnąć i przez chwilę się nad nią zastanowić.

Powieść o chorobie, ukazująca bezbronność człowieka, który nie może polegać na swoim umyśle, ponieważ to właśnie on jest atakowany. Autor ukazuje nam zmianę jaka zaszła w chłopcu pod wpływem schizofrenii, chociaż głównego bohatera poznajemy, gdy po ucieczce wpada do metra. Głównym celem Lowboya (chłopca) jest uratowanie świata przed zagładą. Według mnie ta postać jest...

Specyficzna. Poniekąd Wray przypomina mi trochę Mendoze i jego "Damskiego fryzjera" chociażby. Zabawna, lecz w pewnym momencie czytelnik potrafi się zagubić, doszukując się w abstrakcji głębszego sensu, którego nie sposób odnaleźć w tej książce. Historia zapowiada się bardzo ciekawie schizofreniczny Will ucieka z ośrodka, w którym został umieszczony, początek opowieści rozpoczyna się na nowojorskim metrze. I od tego momentu zaczynają się jego jakże nietypowe przygody,w których każda namiastka realności w jednym momencie przestaje być czymś ludzkim. Odklejona postać, zaburzona w swych słowach i czynach. Spontaniczna, nieprzewidywalna, przyjemna. Można zakochać się w Willu od pierwszych stron, może on rozbawiać. Lecz tak jak wspomniałam, w pewnym momencie może to być męczące. Historie Willa przeplatają, opowieści jego matki Violet o jego dzieciństwie, dziwnych zdarzeniach z jego życia. I co dziwne w postaci Violet występuje również pewien brak realizmu. Może ta książka wymaga ponownego przeczytania, gdy jest się już świadomym czytelnikiem, który wie czego może się spodziewać. Lecz czy czytelnik potrafi być na tyle wytrwałym by przebrnąć przez to ponownie. Pomimo wielu przyjemnych aspektów, jest też dużo rozbieżności względem całkowitej oceny książki.

Specyficzna. Poniekąd Wray przypomina mi trochę Mendoze i jego "Damskiego fryzjera" chociażby. Zabawna, lecz w pewnym momencie czytelnik potrafi się zagubić, doszukując się w abstrakcji głębszego sensu, którego nie sposób odnaleźć w tej książce. Historia zapowiada się bardzo ciekawie schizofreniczny Will ucieka z ośrodka, w którym został umieszczony, początek opowieści...

Mam niezwykły dar wyszukiwania książek z nietuzinkowymi historiami. Na "Jazdę" trafiłam przypadkiem i już po kilku zdaniach przeczytanego opisu wiedziałam, że będzie to opowieść absolutnie genialna.
Zachwycił mnie styl, w jakim autor napisał tę powieść. Książkę momentami czyta się dość trudno, trzeba skupiać się na każdym wyrazie. Nie tylko dlatego, że gdy autor przerzuca się z narracji bezosobowej w narrację w osobie schizofrenika, brakuje w zdaniach znaków przestankowych. Ogólna stylistyka przypomina mi język, w którym napisane były "Kroniki portowe" - język niesamowicie inteligentny, choć słowa wcale nie były jakoś specjalnie wyszukane, górnolotne.
Ponadto historia zaskakuje. Rzadko kiedy udaje się mnie zaskoczyć; intuicyjnie często przewiduję zakończenie. Jednak to, jaką tajemnicę kryje ta historia, było dla mnie niemal do samego końca nieznane.
Szczerze powiedziawszy - cieszę się, że na razie na półkę odłożyłam powieści bardziej znanych pisarzy, a sięgnęłam po tą nieprzeciętną książkę. Warto było, bo... w wielu przypadkach przebija to, co piszą ci "super-sławni-pisarze".
Polecam!

Mam niezwykły dar wyszukiwania książek z nietuzinkowymi historiami. Na "Jazdę" trafiłam przypadkiem i już po kilku zdaniach przeczytanego opisu wiedziałam, że będzie to opowieść absolutnie genialna.
Zachwycił mnie styl, w jakim autor napisał tę powieść. Książkę momentami czyta się dość trudno, trzeba skupiać się na każdym wyrazie. Nie tylko dlatego, że gdy autor przerzuca...

'Jazda' Johna Wraya to książka dość nietypowa. I na pewno nie dla każdego. Trudno mi znaleźć słowa, by wyrazić swoje zdanie i opisać tę lekturę. Myślę, że słowo -specyficzna- dość dobrze obrazuje 'Jazdę'.
Osobiście jeszcze w LO marzyłam, aby pójść w ślady rodziny i studiować medycynę. Jednak chciałam wybrać specjalizację zupełnie inną od nich, bowiem marzyła mi się psychiatria. Autyzm, schizofrenia, samobójcy itp. Ciekawiło mnie to bardzo, i czasami ciągle żałuję, że nie będę się tym zajmować w przyszłości. Jednak zainteresowanie tematem pozostało, dlatego nie mogłam się oprzeć i nie sięgnąć po historię o młodym chłopaku cierpiącym na schizofrenię paranoidalną.

O czym dokładnie jest 'Jazda'? O Willu, niespełna 16-letnim chłopcu, zwanym też Lowboyem, który ucieka z zakładu dla osób takich jak on. Zakładu psychiatrycznego, w którym był zamknięty. Chłopak ucieka do metra,bo tam czuje się najlepiej. Poznajemy go, gdy w ucieczce przed Czerepem i Piszczelem wsiada do jednej z linii metra. Jednak nie jest on jedyną postacią, której historię poznajemy. Spotyka on na swojej drodze kilku ciekawych ludzi, nietypowych, bądź całkiem zwyczajnych. Poznajemy także jego matkę oraz inspektora prowadzącego śledztwo, mające na celu odnalezienie Williama.

W książce przeplatają się rozdziały z perspektywy chłopaka a także inspektora Lateefa. Te, które pokazują Nam sytuacje widzianą przez Willa są pokrętne i typowe dla schizofrenika. Trudno czasami nadążyć za jego rozumowaniem, nie wiadomo o co chodzi, a zmiany nastroju są tu normalnością. Myślę, że to największy plus książki- to jak autor wczuł się w rolę Willa, w jego chorobę i to jaki jest. Mimo, że czasami trudno było przebrnąć przez to bez zdziwienia i zagubienia, to jest to jeden z najważniejszych aspektów książki. Perspektywa policjanta daje Nam nieco normalniejszy wgląd we wszystko co się dzieje. Dzięki temu trochę łatwiej jest Nam połapać się w ucieczce chłopca. Ponieważ Ali Lateef współpracuje z matką chłopaka, poznajemy również ją -Violet, oraz jej historie o Willu i tym jaki jest.

Lowboy uważa, że ma misje do spełnienia, a my wyruszamy z nim w podróż. Nie tylko po metrze i stacjach kolejowych, ale także w głąb jego umysłu. Jego zachowanie i myśli często mogą nas przerazić, zdziwić czy obrzydzić. Ale tacy właśnie są schizofrenicy po odstawieniu leków. Nieprzewidywalni, ale na swój sposób genialni. Will próbuje odnaleźć dziewczynę, Emily, uważając że jest ona rozwiązaniem jego problemów, końca świata.
Bardzo intrygującą postacią jest Violet, matka chłopca. Zaborcza, ale kochająca. Powiedziałabym, że nieco dziwna. Przez całą książkę nie wiemy dokładnie jaka jest, i jaki jest jej udział w życiu i chorobie syna.

Książka pana Wraya zawiera sceny i myśli przerażające, ohydne, a erotyzm jest częstym gościem na stronnicach 'Jazdy'. Nadaje to książce naturalności, daje poczucie realności i prawdy. Nie jest kolorowo i cudownie, jest tak jak powinno być. To jeden z kolejnych plusów książki. Jest to również książka inna niż wszystkie, a bynajmniej ja mam takie wrażenie i nie spotkałam się z podobnymi. Naprawdę trudno cokolwiek o niej napisać.

Mimo, ze z pozoru jest to książka o ucieczce chorego psychicznie nastolatka, tak naprawdę dla mnie to była książka o chorobie. O schizofrenii paranoidalnej, o tym jak wpływa na człowieka i co tworzy się w jego umyśle. Była to istna podróż w chory umysł Willa, czasami bardzo zawiły. Poznajemy tu także gamę różnego rodzaju ludzi, niektórych bardzo ciekawych. Książka ta ukazuje Nam to czego czasami nie dostrzegamy.

Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego, ani taka do której często się wraca- ja raczej tego nie zrobię, ale na pewno nie raz wrócę do niej myślami. Ponieważ dzięki niej zastanawiamy się nad najróżniejszymi sprawami. Jeśli szukacie wartkiej akcji, wielkiej miłości i innych tego typu rzeczy to źle trafiliście. Jednak znajdziecie tutaj niezwykłą historię, inną niż wszystkie, poznacie nowy świat. Czy warto? Zdecydowanie warto ! Myślę, że każdy sam powinien wyciągnąć wnioski na temat tej książki, bo naprawdę trudno wyrazić w słowach to jaka ona jest.

'Jazda' Johna Wraya to książka dość nietypowa. I na pewno nie dla każdego. Trudno mi znaleźć słowa, by wyrazić swoje zdanie i opisać tę lekturę. Myślę, że słowo -specyficzna- dość dobrze obrazuje 'Jazdę'.
Osobiście jeszcze w LO marzyłam, aby pójść w ślady rodziny i studiować medycynę. Jednak chciałam wybrać specjalizację zupełnie inną od nich, bowiem marzyła mi się...

dość abstrakcyjna powieść poruszająca problem trudnej choroby jaką jest schizofrenia, być może mi nie wystarczyło wyobraźni by ją w pełni zrozumieć ale napewno nie połyka się jej jednym tchem.

dość abstrakcyjna powieść poruszająca problem trudnej choroby jaką jest schizofrenia, być może mi nie wystarczyło wyobraźni by ją w pełni zrozumieć ale napewno nie połyka się jej jednym tchem.