Zawsze fascynowały mnie książki przenoszące nas do odległych czasów, jednakże trzeba mieć wielki talent literacki aby napisać dobrą powieść historyczną. Niełatwo sprawić, żeby opisywane w książce realia dawnych czasów, szczegóły życia bohaterów, ich język brzmiały naturalnie, a nie jakby żywcem przepisane z jakiejś publikacji naukowej. Jednak Szalomowi Aszowi się to udało. Opisał realia życia w Galilei i Judei I w. n.e niemalże jakby z autopsji, co sprawia, że powieść wciąga czytelnika już od pierwszej strony.

Książka Szaloma Asza to powieść o tym jak przenikają się wzajemnie historia i współczesność, to powieść o „Mężu z Nazaretu”- Jezusie Chrystusie opisywanym z perspektywy Jego uczniów, rzymskich okupantów, bezstronnych obserwatorów szukających prawdy a także współczesnego antysemity. Różne perspektywy stanowią tutaj jedną spójna całość.

Chociaż autor nie był chrześcijaninem jego książka jest w zasadzie zgodna z nauczaniem ortodoksyjnego chrześcijaństwa, poza jedynym fragmentem, kiedy Maryja twierdzi, że Jezus był pierwszym owocem miłości Jej i Józefa. (Nota bene, powieść Szalom Asza wywołała dosyć duże kontrowersje w społeczności żydowskiej.) Autor czerpie zarówno z Ewangelii jak też z różnych żydowskich źródeł, nawet przypisując Jezusowi czyny innych znanych żydowskich mędrców i rabinów. Ukazuje głębię i piękno Jego człowieczeństwa przedstawiając Go jako oddanego Bogu, pełnego wrażliwości dla ludzkiego cierpienia i głęboko kochającego swój naród Izraelski, a równocześnie doświadczającego ludzkich uczuć lęku i cierpienia. (przejmująca jest scena w Ogrodzie Oliwnym, gdzie Jezus woła: „wszystko kwitnie, a ja mam umierać?”)

W moim odczuciu książka Szaloma Asza jest także swoistą apologią narodu Żydowskiego, próbą odparcia zarzutów o odpowiedzialność za ukrzyżowanie i śmierć Chrystusa. Według interpretacji autora, doprowadzenie do ukrzyżowania Jezusa było tragiczną pomyłką narodu ciemiężonego zarówno przez rzymskich okupantów jak i swoich własnych przywódców. Tłum domagający się Jego śmierci tak naprawdę nie był do końca świadomy co robi. Jest to może pogląd dyskusyjny, ale i warty zastanowienia. Ja osobiście, dzięki lekturze tej książki uwolniłam się jednak od pewnego stereotypu. Mianowicie, często spotykałam się ze stwierdzeniem brzmiącym mniej więcej tak: „Żydzi odrzucili Jezusa, ponieważ oczekiwali Mesjasza jako politycznego przywódcy, który wyzwoliłby ich spod rzymskiej okupacji, a On nie spełnił tych oczekiwań.”, czyli zarzuca się Żydom materializm i dbanie tylko o swoje doczesne interesy. Osoby podpisujące się pod takim poglądem zapewne nie zdają sobie sprawy jak okrutna była rzymska okupacja i jak wiele wymagała od nich heroicznych aktów obrony swojej wiary w jedynego Boga. Cóż jest złego w pragnieniu niepodległości dla swojej ojczyzny?

Podsumowując „Mąż z Nazaretu to powieść historyczna najlepszego gatunku jak też lektura skłaniająca do głębokich przemyśleń.

Zawsze fascynowały mnie książki przenoszące nas do odległych czasów, jednakże trzeba mieć wielki talent literacki aby napisać dobrą powieść historyczną. Niełatwo sprawić, żeby opisywane w książce realia dawnych czasów, szczegóły życia bohaterów, ich język brzmiały naturalnie, a nie jakby żywcem przepisane z jakiejś publikacji naukowej. Jednak Szalomowi Aszowi się to...