Jak to niedaleko z Ukrainy do Szwecji... każdy, który zapoznał się z twórczością pani Jansson, na pewno podzieli tą opinię po lekturze niniejszej pozycji. Na początku wszystko wygląda całkiem niewinnie. Wiktor jest stanowczo niespełnionym pisarzem, który od dawna marzy o stworzeniu już nawet nie powieści, ale choćby skończeniu zwykłego opowiadania. Jedyną formą literacką, którą opanował do perfekcji, są krótkie opowiadanka. Jednak, jak sam ponuro zauważa, opowiadanka te są "tak krótkie, że nawet gdyby ktoś mu za nie płacił, nie wyżyłby z tego". Ten stan rzeczy zmienia się w momencie, gdy redaktor pewnej gazety docenia jego talent, proponując mu pisanie.... nekrologów. Wiktor nawet nie przypuszcza, jak wiele kłopotów te pozornie łatwe i niefrasobliwe zajęcie ściągnie mu na głowę...
Wszystko dobrze, ale skąd w takim razie porównanie do "Muminków"? A to dlatego, że mamy jeszcze jednego bohatera powieści, nie mniej ważnego od Wiktora. A jest nim... pingwin królewski (sic!) o imieniu Misza, przygarnięty przez Wiktora z zoo. Wydawać by się mogło, że wątek pingwina to tylko mała dygresja niewiele znacząca w powieści. Ale zwierzak okazuje się być ważną personą, przyciągającą osobistości, które niekoniecznie wypadałoby znać będąc korespondentem państwowej gazety...
Poziomem absurdu, komplikowania akcji oraz narzuconym tempem Andriej Kurkow z pewnością dorównuje swojej szwedzkiej koleżance, a nawet ją przewyższa. Zawiła kryminalna historia, z cudownie utrzymanym napięciem i grozą sytuacji, zaskakująca każdą kolejną stroną, a najbardziej zakończeniem. A jednocześnie pełna satyry i groteski w świetnym wydaniu. Zdecydowanie polecam miłośnikom kryminałów i czarnego humoru!
P.S. I chyba nie uwierzę, że autor postać pingwina Miszy wymyślił na trzeźwo. Tym bardziej, że na kartach powieści alkohol we wszelkiej postaci leje się strumieniami :)

Jak to niedaleko z Ukrainy do Szwecji... każdy, który zapoznał się z twórczością pani Jansson, na pewno podzieli tą opinię po lekturze niniejszej pozycji. Na początku wszystko wygląda całkiem niewinnie. Wiktor jest stanowczo niespełnionym pisarzem, który od dawna marzy o stworzeniu już nawet nie powieści, ale choćby skończeniu zwykłego opowiadania. Jedyną formą literacką,...