Splątane Sieci pochłonęłam chyba najszybciej z wszystkich części. Ty razem mamy do czynienia z historią przygodową z nutką kryminału i trupem w szafie. Z miłym dla oka humorem, brniemy razem z uwięzionymi bohaterami przez dom strachów, ale nie taki zwykły dom strachów. Raczej przez jego śmiertelnie niebezpieczną wersję. W roli głównej Surreal, a z nią lekko zwariowana rodzinka: Jeanelle, Deamon, Lucivar i wujaszek Seatan mówiący "buu!".

Moim zdaniem jest to chyba najlepsza cześć z całej serii Czarnych Kamieni. Pozbawiona znacznej ilości erotyzmu (no może z wyjątkiem członka płaczącego ze wzruszenia, który rozbawił mnie do łez). Jako, że bardzo lubię Surreal ucieszyło mnie że to ona jest główną bohaterką. Dzięki jej ciętym ripostom, książka "dostała pazurka", a ja bardzo lubię gdy książki są lekko zadziorne. Na dokładkę mamy jeszcze innych członków rodziny, mniej lub bardziej przerażonych nowym pomysłem Jeanelle. Rodzinne perypetie, duże kocury, energiczne dziecko i wujaszek-ostoja to tylko cześć tego co bawi do łez.

Nazwałam to kryminałem, ale w sumie to nie trafnie. Nie szukamy mordercy/złoczyńcy, bo z góry wiemy kto to. Szukamy raczej wyjścia z pułapki a wyjście test tak proste jak tylko można sobie wyobrazić :) Ale ciii... nie spoileruję ;)

"Na ognie piekielne, Matko Noc i niech Ciemność będzie łaskawa..."

Splątane Sieci pochłonęłam chyba najszybciej z wszystkich części. Ty razem mamy do czynienia z historią przygodową z nutką kryminału i trupem w szafie. Z miłym dla oka humorem, brniemy razem z uwięzionymi bohaterami przez dom strachów, ale nie taki zwykły dom strachów. Raczej przez jego śmiertelnie niebezpieczną wersję. W roli głównej Surreal, a z nią lekko zwariowana...