Wyczekiwałam kolejnej części cyklu Czarne Kamienie niemalże z utęsknieniem za fascynującym światem rodziny Krwawych SaDiablo, w którym kobiety zawsze są górą, dzięki czemu, jak mawia Lucivar, pozytywnie wpływa to na mięśnie nóg (ech ta jego prostolinijność myślenia!) i z niecierpliwą ciekawością, nie czy, ale czym tym razem zostanę zaskoczona.
I zostałam, aż dwa razy!
Pierwszy raz spokojnym początkiem wprowadzającym w codzienne, domowe życie bohaterów. Takim na wskroś zwykłym, przeciętnie plebejskim, w którym emocje znane również bardzo dobrze ludziom, przejmowały ster zachowania. Gdzie język często i gęsto w nieświętych słowach wyrażał osiągane szczyty emocji. Świat niemalże bez magii, nie licząc używanego Fachu do codziennych, rutynowych czynności. W którym senior rodu SaDiablo, Wielki Lord Piekła usunął się życia publicznego w cień bibliotecznych regałów w Stołpie, stając się ich historykiem i zastępcą bibliotekarza, ustępując miejsce młodej parze władców Królestwem Daemonowi i Jaenelle. Sielsko-anielski obrazek codziennych, drobnych kłopotów, rozwiązywalnych problemów, troski o członków rodziny i poddanych, ale i radości bycia u boku kochanej i kochającej osoby. Autorka szczodrze ozdobiła ten obrazek scenami z małżeńskiej alkowy. Szczęście uśmiechało się z każdej strony kartki i… to było niepokojące. Bardzo niepokojące!
I słusznie.
Bo tam, gdzie jest szczęście, zawsze znajdzie się ktoś, komu ono stoi kością w gardle i kłuje do żywego w oczy. Ktoś, kto będzie starał się je zniszczyć, zburzyć, unicestwić.
I znalazł się.
Zawsze się znajduje.
W niewytłumaczalnej nienawiści do Krwawych, których obwiniał za swoje wszystkie nieszczęścia, klęski i niepowodzenia, przygotował niespodziankę-pułapkę. To co wydarzyło się po jej uruchomieniu, było drugim zaskoczeniem. Od tego momentu skończyły się żarty, a zaczęła walka o życie. Tym razem główną bohaterką wydarzeń ślepy los uczynił krewną SiDiablo, byłą prostytutkę Surreal. Wplątana w wiele warstw sieci marzeń i wizji utkanych przez trzy Siostry Klepsydry, miała niewielkie szanse na wyplatanie się, bo każde użycie Fachu zamykało kolejne drogi powrotu, raniąc jednocześnie rykoszetem. Ale najciekawsze było to, że ich forma zewnętrzna była bardzo niewinna i kusząca jak chatka z piernika w bajce o Jasiu i Małgosi, ale za to z niespodziankami i regułami jak miniaturki inferno w przerażającym filmie „Cube”. Tocząca się wewnątrz gra trzymała w napięciu do końca, fascynując mnie pomysłowością i podsycając niepoprawną ciekawość – kto będzie kolejną ofiarą? Informacja na znalezionej kartce nie pozastawiała złudzeń jej uczestnikom: "Każde użycie Fachu powoduje zapieczętowanie wyjścia i nie można już z niego korzystać. Kiedy ostatnie wyjście zostanie zapieczętowane, dom was pochłonie i zostaniecie z nami na zawsze."
Pomysłodawca tej formy zemsty zapomniał kim są Krwawi, do których wysłał zaproszenia do gry, kim jest rodzina SaDiablo, kim jest wreszcie Daemon i Jaenelle. Ten początkowy obrazek sielskiego, rodzinnego życia, mógł zmylić każdego.
Zmylił i mnie.
http://naostrzuksiazki.pl/

Wyczekiwałam kolejnej części cyklu Czarne Kamienie niemalże z utęsknieniem za fascynującym światem rodziny Krwawych SaDiablo, w którym kobiety zawsze są górą, dzięki czemu, jak mawia Lucivar, pozytywnie wpływa to na mięśnie nóg (ech ta jego prostolinijność myślenia!) i z niecierpliwą ciekawością, nie czy, ale czym tym razem zostanę zaskoczona.
I zostałam, aż dwa...

„Splątane sieci” to piąty tom cyklu „Czarne Kamienie” Anne Bishop. W Królestwach panuje spokój. Deamon, Lucivar, Jaenelle i Surreal wiodą sielskie życie ( czytaj: nudzą się). Jednak już wkrótce wydarzy się coś co bezpośrednio uderzy w rodzinę SaDiablo. A wszystko zacznie się od zdaje się niewinnego pomysłu Jaenelle.

Pisarka wprowadza nowego antybohatera. Jest to człowiek, pisarz (nawet dość poczytny podobno),który przez przypadek odkrywa, że jest Krwawym. No i próbuje wejść w elity, nieco zbyt na chama. Jego próby są przedmiotem kpin i żartów Krwawych. Urażona duma sprowadza na wszystkich zagrożenie.

Akcja tej części skupia się wokół Surreal i Rainiera. Surreal towarzyszy nam już od pierwszego tomu. Gdzieś w tle ale zawsze wnosi do akcji coś ważnego. W trzecim tomie trafia na dwór Królowej Ciemności i od tej pory widzimy ją częściej. Surreal jest bardzo charakterną osóbką, potrafiącą zadbać o siebie. Była prostytutka i zabójczyni. I należy do rodziny SaDiablo.

Rainier pojawia się w opowiadaniu „Serce Kaeleer”. Jest Księciem Wojowników, był nauczycielem tańca Sabatu. A teraz jest Eskortą Surreal. Czyli nie odstępuje jej niemal na krok. I właśnie tej dwójce przyjdzie zawalczyć o własne życie. I nie tylko o swoje.

Ta cześć jest inna niż wcześniejsze. Ciężko mi ocenić czy jest lepsza czy słabsza. Jest inna, w innym klimacie. Jest nieco w konwencji horroru. Chyba... Czytało się mi ją bardzo dobrze. Podobnie jak w poprzednich częściach nie mogłam się od niej oderwać. Bardzo podoba mi się pomysł wypromowania Surreal na bohatera pierwszego planu. Kibicowałam jej do ostatniej strony.

Po raz kolejny Bishop pokazuje nam jak ważne są relacje rodzinne i siła zaufania. Oraz do czego zdolny jest człowiek dążący do celu. Równie ważne są więzi przyjaźni. W końcu każdy z nas potrzebuje kogoś, na kogo można liczyć w każdej sytuacji.

Mimo, że książka bardzo mi się podobała to jednak po jej skończeniu naszła mnie pewna refleksja. Czy naprawdę do tego wszystkiego musiało dojść? Przecież zawsze się można dogadać. Sam Sadysta czuł niesmak gdy wyrównał rachunki z przeciwnikiem.
„Daemon mógłby współczuć (…). Mógłby czerpać radość z dyskusji o jego powieściach, gdyby spotkał go na przyjęciu. Mógłby go też znienawidzić za to, że jest takim pompatycznym dupkiem. Jednak niezależnie od tego , co by do niego czuł, uznałby w nim Krwawego. Gdyby nie postanowił rozegrać tej gry.” (str.271).

Książkę polecam fanom rodziny SaDiablo. Na pewno nie jest to zmarnowany czas. Mimo specyficznego klimatu powieści nie brakuje jednak w niej humoru typowego dla Daemona czy Lucivara. Ciekawą perełką jest dodatkowe opowiadanie o Surreal z dawnych czasów. Wspaniale uzupełnia obraz tej bohaterki. A na koniec mam ochotę sparafrazować pewne przysłowie ;).

Gdzie Daemon nie może, tam Lucivara pośle...

„Splątane sieci” to piąty tom cyklu „Czarne Kamienie” Anne Bishop. W Królestwach panuje spokój. Deamon, Lucivar, Jaenelle i Surreal wiodą sielskie życie ( czytaj: nudzą się). Jednak już wkrótce wydarzy się coś co bezpośrednio uderzy w rodzinę SaDiablo. A wszystko zacznie się od zdaje się niewinnego pomysłu Jaenelle.

Pisarka wprowadza nowego antybohatera. Jest to człowiek,...

Tym razem bohaterowie mają za zadanie uratować swoich przyjaciół i wymierzyć przy tym sprawiedliwość. Bo choć wśród Krwawych nie ma kary za morderstwo to jest obowiązek wyrównywania rachunków - zapłaty za narażenie rodziny, wykorzystywanie najbliższych czy choćby działanie na ich szkodę. A kara jest zawsze najwyższa bo dług musi zostać spłacony w całości. Tempo powieści jak zawsze zawrotne i nawet nie wiem kiedy skończyłam kolejny tom. Dodatkową nagrodą jest opowiadanie umieszczone na końcu. Zapraszam

Tym razem bohaterowie mają za zadanie uratować swoich przyjaciół i wymierzyć przy tym sprawiedliwość. Bo choć wśród Krwawych nie ma kary za morderstwo to jest obowiązek wyrównywania rachunków - zapłaty za narażenie rodziny, wykorzystywanie najbliższych czy choćby działanie na ich szkodę. A kara jest zawsze najwyższa bo dług musi zostać spłacony w całości. Tempo powieści jak...

Moim zdaniem to najmniej interesująca książka z tej serii, jak do tej pory.
Dałam aż 4 gwaizdki tylko ze względu na sympatie do Autorki.

Książka nie wywołała we mnie tych samych ekscytujących emocji co przy wcześniejszych tomach.
Jest krótka, szybko się czyta, choć mnie osobiście momentami nużyła. Wcale mnie nie interesowały pułapki "Domu Strachu" i od początku sam pomysł nie za bardzo przypadł mi do gustu.
Po opisie spodziewałam się czegoś więcej, tym bardziej, że główną bohaterką miała być Surreal ...

Mam nadzieje, że reszta tomów nie będzie odbiegać od standardu, do którego przywykłam przy poprzednich częściach.

Moim zdaniem to najmniej interesująca książka z tej serii, jak do tej pory.
Dałam aż 4 gwaizdki tylko ze względu na sympatie do Autorki.

Książka nie wywołała we mnie tych samych ekscytujących emocji co przy wcześniejszych tomach.
Jest krótka, szybko się czyta, choć mnie osobiście momentami nużyła. Wcale mnie nie interesowały pułapki "Domu Strachu" i od początku sam pomysł...

Zaproszenie podpisano "Jaenelle Angelline".
Pierwsza przybywa na miejsce Surreal SaDiablo, była kurtyzana i zabójczyni. Zostaje jednak uwięziona w koszmarze splątanych sieci stworzonym przez Czarne Wdowy. Jeśli użyje do obrony Fachu, narazi się na uwięzienie w domu już na zawsze.
Jednak to nie Jaenelle wysłała zaproszenie.
Teraz Jaenelle wraz z rodziną muszą ratować Surreal i pozostałych uwięzionych, uważając, by samym nie dać się złapać. Muszą również odkryć, kto stworzył to upiorne miejsce i dlaczego chce pozbawić życia członków rodziny SaDiablo.

Zaproszenie podpisano "Jaenelle Angelline".
Pierwsza przybywa na miejsce Surreal SaDiablo, była kurtyzana i zabójczyni. Zostaje jednak uwięziona w koszmarze splątanych sieci stworzonym przez Czarne Wdowy. Jeśli użyje do obrony Fachu, narazi się na uwięzienie w domu już na zawsze.
Jednak to nie Jaenelle wysłała zaproszenie.
Teraz Jaenelle wraz z rodziną muszą ratować Surreal...

Przy pierwszym czytaniu trochę się zawiodłam, ale że główni bohaterowie to Surreal (którą bardzo lubie) i Rainier (mało znana postać ale to daje pole wyobraźni do popisu)?. Za drugim razem przeczytałam z przyjemnością.

Przy pierwszym czytaniu trochę się zawiodłam, ale że główni bohaterowie to Surreal (którą bardzo lubie) i Rainier (mało znana postać ale to daje pole wyobraźni do popisu)?. Za drugim razem przeczytałam z przyjemnością.

Polecam

Polecam

Gdy ktoś zagraża naszej rodzinie budzą się w nas niespożyte siły.Ktoś rzucił wyzwanie rodzinie SaiDiablo czy zdoła wygrać? Przeczytaj by się przekonać.Czuje się usatysfakcjonowana tym iż tak dużo było o Surreal,którą bardzo lubię.

Gdy ktoś zagraża naszej rodzinie budzą się w nas niespożyte siły.Ktoś rzucił wyzwanie rodzinie SaiDiablo czy zdoła wygrać? Przeczytaj by się przekonać.Czuje się usatysfakcjonowana tym iż tak dużo było o Surreal,którą bardzo lubię.

Ciekawa, rozbudowana saga. Interesujący pierwszoplanowi bohaterzy, jak również silni i charyzmatyczni drugoplanowi. Mimo że, czasami, zbyt łatwo, zbyt prosto, dobro wygrywało ze złem, to historia dostarcza dużo emocji. Polecam.

Ciekawa, rozbudowana saga. Interesujący pierwszoplanowi bohaterzy, jak również silni i charyzmatyczni drugoplanowi. Mimo że, czasami, zbyt łatwo, zbyt prosto, dobro wygrywało ze złem, to historia dostarcza dużo emocji. Polecam.

To takie jakby opowiadanie? było trochę napięcia, ale może ja się czepiam?

To takie jakby opowiadanie? było trochę napięcia, ale może ja się czepiam?