Stalin Edwara Radzinskiego, reklamowany jest jako, zawierajaca nowe, niepublikowane informacje, pochodzace ze swiezo otwartych archiwow kremlowskich. Jako, ze nie jestem zawodowym historykiem, ani nie studiowalem doglebnie biografii dyktatora. Pozostaje mi wiec przyjac ten fakt bez dyskusji.
Moja dotychczasowa znajomosc Stalina opierala sie na Monografii Allan Bulocka “Hitler-Stalin, zyciorysy rownolegle”, oraz z szeregu innych opracowac historycznych, w ktorych dyktator byl jednym z wielu “bohaterow”. To moja pierwsza pelna biografia Stalina. Ksiazka wydaje sie byc kompetentna. Dobrze napisana. Chwilami dowcipna, choc najwiecej tam czarnego humoru.
Wazny sie wydaje, ze biografia napisana jest przez Rosjanina, i to starszego pokolenia. Rosjanie lepiej rozumieja specyfike swojego kraju. Zachodni historycy, czy pisarze, zbyt czesto przymierzaja do Rosji zachodnia miarę, wypaczając w ten sposób Rosyjska rzeczywistość. Radzinsky dodatkowo, pochodzi z tradycyjnej inteligenckiej rodziny, zwiazanej w jakies stopniu z aparatem wladzy. Daje to autorowi pelniesjszy wglad w psychike czlowieka sowieckiego.
Reklama na okladce podaje, ze autor kozystal z nowych, nieznanych wczesniej, nowoujawnionych materialow, z tajnych archiwow radzieckich. Trudno powiedziec, o ktore materialy chodzi. Prawdopodobnie balwochwalcze listy do Stalina starych Bolszewikow, likwidowanych przez niego w pokazowych procesach; dariusze i zapiski ludzi wladzy, I bliskich im (wiele z nich zarekwirowanych w czasie ich aresztowania i zlozone w archiwach NKWD). Nowe dokumenty dotycza prawdopdobnie takze okresu poczatku wojny i kontrowersji gotowosci ZSRR na z atak Niemiec, a takze teczki personalne dzieci Stalina, Yakowa, Swietlany i Vasileya.

Autor przytacza wiele informacji anegdotycznych, niektorych dosc zaskakujacych, chocby przygody Stalina z dziecmi.

W biografii Radzinskiego Stalin jest okrutny i diaboliczny, lecz nie grotestkowy. Stalin przedstawiony jest jako osoba głęboko racjonalna i wyrachowana, lecz jednocześnie skrajnie podejżliwa, wręcz paranoiczna. Radzinsky wielokrotnie porownuje go mistrza szachowego planujacego swa rozgrywka na wiele ruchow na przod.

Ciewe zamkniecie zyciorysu, smierci dyktatora. Tutaj raczej demaskuje mity morderstwa (uduszenie przez Berie, czy udzerzenie w glowe ciezka, krysztalowa popielniczna przez Kaganowicza - dzieki dla Wojciecha Ggołębiewskiego za korektę – czesto przytaczane legendy). Wyglada na to, ze wylew, jakiego doznal Stalin mial naturalne przyczyny. Ostatnie jego godziny, pokazuja jak somotny musial byc jako dyktator. Od chwili wylewu, do momentu, gdy pierwszy raz zbadal go lekarz minelo 13 godzin.. Agonia na oczach dzieci I bezradnych lekarzy trwala kolejne dziesiec godzin. W tym czasie pierwszoplanowi gracze, prowadzili juz “gre o tron”. Jesli anwet ani Beria, ani Kaganowicz, ani zaden inny bliski wspolpracownik, nie byl bezposrednio winny smierci, stali sie winnymi posrednio, porzez zaniechanie ratowania Wodza.

Stalin Edwara Radzinskiego, reklamowany jest jako, zawierajaca nowe, niepublikowane informacje, pochodzace ze swiezo otwartych archiwow kremlowskich. Jako, ze nie jestem zawodowym historykiem, ani nie studiowalem doglebnie biografii dyktatora. Pozostaje mi wiec przyjac ten fakt bez dyskusji.
Moja dotychczasowa znajomosc Stalina opierala sie na Monografii Allan Bulocka...