"Powaga i pokora leżą u podstaw wszystkich naszych obecnych wzruszeń. Oby stały się one fundamentem, na którym jakieś lepsze i mędrsze pokolenie zbuduje bardziej godną czci świątynie."
Bardzo sympatyczne opowiadanie Arthura Conana Doyle, które przekazuje znana wszystkim odwieczną prawdę: przeszłość zostawmy w przeszłości, ale wyciągnijmy z niej wnioski,tak aby teraźniejszość i przyszłość była lepsza. Ważne jest to, co teraz i powinniśmy jak najlepiej wykorzystać każdą chwilę aby niczego w życiu nie żałować.
Autor w swoim opowiadaniu opisał chmurę trującego eteru, która zalała cały świat, a ludzie uśpieni zostali na kilkanaście godzin. Ocalało tylko kilka osób, którym przyszło się zmierzyć z nieobliczalną w skutkach ludzką katastrofą i tragedią, jak również bezradnością i samotnością.
Opowiadanie warte jest, aby poświęcić mu czas i zastanowić się nad naszym życiem, bo niby tak proste jest to co autor pisze, a zarazem bardzo złożone i skomplikowane.

"Powaga i pokora leżą u podstaw wszystkich naszych obecnych wzruszeń. Oby stały się one fundamentem, na którym jakieś lepsze i mędrsze pokolenie zbuduje bardziej godną czci świątynie."
Bardzo sympatyczne opowiadanie Arthura Conana Doyle, które przekazuje znana wszystkim odwieczną prawdę: przeszłość zostawmy w przeszłości, ale wyciągnijmy z niej wnioski,tak aby...