Nie jest to najlepsza lektura, ale na pewno istotna dla pewnego kontekstu epoki i miłośników Doyla. Twórca Sherlocka był bardzo zapalonym ezoterykiem, spirytystą, mocno wierzył w zjawiska nadprzyrodzone - co podówczas było bardzo powszechne wśród elyt - przez pewien czas przyjaźnił się z Houdinim, jednak ich przyjaźń się rozsypała, gdy Houdini, robiący karierę też jako demaskator, zdemaskował podczas jednego z seansów oszusta, a w seansie brał też udział Doyle; nie przeszkadzało to jednak Doylowi i później uważać Houdiniego za swego rodzaju medium. W tym zbiorze do głosu dochodzi ta bardziej marzycielska część osobowości Doyla, raczej dla miłośników i koneserów, bo literacko nie odnajduję tu niczego ciekawego dla współczesnego czytelnika, choć na pewno były to historie dość awangardowe i odważne na tamte czasy.

Nie jest to najlepsza lektura, ale na pewno istotna dla pewnego kontekstu epoki i miłośników Doyla. Twórca Sherlocka był bardzo zapalonym ezoterykiem, spirytystą, mocno wierzył w zjawiska nadprzyrodzone - co podówczas było bardzo powszechne wśród elyt - przez pewien czas przyjaźnił się z Houdinim, jednak ich przyjaźń się rozsypała, gdy Houdini, robiący karierę też jako...

Ech jak dla mnie totalne rozczarowanie po bardzo rewelacyjnym Zaginionym Świecie . Liczyłem że 2 tom będzie kontynuacją tamtej przygody bo zakończenie tak sugerowało . A co dostajemy 1 opowiadanie z 4 postaciami tylko z części 1 i 2 opowiadanie już tylko z dwoma postaciami 3 opowiadanie to już całkiem coś innego chyba najlepsze z tego wszystkiego bo krótkie dosyc było. Ogólnie nie polecam stracony czas jak dla mnie tylko jest ta ksiązka i nie porozumienie nie wiem czym sie autor sugerował zakączył to inaczej napisał coś innego dziwne rozwiązanie .

Ech jak dla mnie totalne rozczarowanie po bardzo rewelacyjnym Zaginionym Świecie . Liczyłem że 2 tom będzie kontynuacją tamtej przygody bo zakończenie tak sugerowało . A co dostajemy 1 opowiadanie z 4 postaciami tylko z części 1 i 2 opowiadanie już tylko z dwoma postaciami 3 opowiadanie to już całkiem coś innego chyba najlepsze z tego wszystkiego bo krótkie dosyc było....

Jeden z moich ulubionych Pisarzy, w tej odsłonie to kolejna zagadka którą rozwiązuje jak zawsze Profesor Challenger ze swoimi przyjaciółmi których poznaliśmy w pierwszej części trylogii "Świat zaginiony".
Twórczość Arthura Conan Doyle-a można lubić bądź nie, ja ją uwielbiam, zdecydowanie dla fanów Autora.

Jeden z moich ulubionych Pisarzy, w tej odsłonie to kolejna zagadka którą rozwiązuje jak zawsze Profesor Challenger ze swoimi przyjaciółmi których poznaliśmy w pierwszej części trylogii "Świat zaginiony".
Twórczość Arthura Conan Doyle-a można lubić bądź nie, ja ją uwielbiam, zdecydowanie dla fanów Autora.

Polecam

Polecam

Mam wersję książki z tytułem "Świat w letargu". Niestety, gorzej, niż w Zaginionym Świecie, ale nie nuży. No i ciekawe spojrzenie na wczesne postapo. Pod tym względem warto.

Mam wersję książki z tytułem "Świat w letargu". Niestety, gorzej, niż w Zaginionym Świecie, ale nie nuży. No i ciekawe spojrzenie na wczesne postapo. Pod tym względem warto.

Arthur Conan Doyle jest znany z tego, że stworzył postać najsłynniejszego detektywa na świecie – Sherlocka Holmesa. Mało osób jednak wie, że poza kryminalnymi przygodami Holmesa i Watsona, pisał on również fantastykę naukową.
„Trujące pasmo”- maleńki zbiór opowiadań (zaledwie trzy) wpadł w moje ręce zupełnie przypadkowo. Gdy tylko ujrzałam nazwisko autora, od razu stwierdziłam, że muszę tę książkę przeczytać, nawet jeśli gatunek nie należy do moich ulubionych. Science fiction nigdy nie leżało w kręgu moich zainteresowań i jakoś nie potrafiłam (nadal nie potrafię) się w tym odnaleźć. W tym przypadku, jako wielka fanka Sherlocka, musiałam jednak spróbować.
Jak już wcześniej wspomniałam, to tylko trzy opowiadania, przy czym jedno z nich zajmuje większą część książki. W dwóch z nich pojawia się postać profesora Challengera, o którym Doyle’a napisał kilka powieści i opowiadań, których jeszcze nie czytałam. Ale po tym zbiorze jestem pewna, że kiedyś przeczytam (o ile uda mi się je gdzieś znaleźć).
Czytało mi się te opowiadania z prawdziwą przyjemnością. Nawet jeśli nie jestem fanką gatunku, to Doyle pisał tak dobrze, w tak angażujący sposób, że po prostu nie da się od tego oderwać. „Trujące pasmo”, czyli najdłuższe opowiadanie z tego zbioru, stara się podejmować dosyć poważny temat (kiedy człowiek jest traktowany jako jednostka, a kiedy jako część pewnej masy?),choć próżno szukać w tym tekście czegoś odkrywczego. Doyle marzył o zapisaniu się w historii jako autor poważnych książek (a nie jako twórca Sherlocka Holmesa, co jak wiemy, zupełnie mu nie wyszło),co można wyczuć w niektórych monologach Challengera, które wywoływały u mnie rozbawiony uśmiech.
Poza tym ta nielubiana przez mnie fantastyka naukowa jest tutaj podana w bardzo przystępnej formie. Więcej w tym nauki, niż fantastyki, co przynajmniej dla mnie, jest zaliczane na plus. Jeśli szukacie czegoś przyjemnego i niezbyt wymagającego, a przy tym nienapisanego prostackim językiem, to opowiadania tego autora są świetnym wyborem.
Bardzo się cieszę, że trafiłam na ten zbiór opowiadań i z przyjemnością sięgnę po inne historie z profesorem Challengerem. Jeśli lubicie Sherlocka Holmesa i macie sentyment do pióra Doyle’a, to polecam zapoznać się z tą pozycją.

https://czytelnia-rehab-e.blogspot.com/2018/09/2-trujace-pasmo.html

Arthur Conan Doyle jest znany z tego, że stworzył postać najsłynniejszego detektywa na świecie – Sherlocka Holmesa. Mało osób jednak wie, że poza kryminalnymi przygodami Holmesa i Watsona, pisał on również fantastykę naukową.
„Trujące pasmo”- maleńki zbiór opowiadań (zaledwie trzy) wpadł w moje ręce zupełnie przypadkowo. Gdy tylko ujrzałam nazwisko autora, od razu...

"Powaga i pokora leżą u podstaw wszystkich naszych obecnych wzruszeń. Oby stały się one fundamentem, na którym jakieś lepsze i mędrsze pokolenie zbuduje bardziej godną czci świątynie."
Bardzo sympatyczne opowiadanie Arthura Conana Doyle, które przekazuje znana wszystkim odwieczną prawdę: przeszłość zostawmy w przeszłości, ale wyciągnijmy z niej wnioski,tak aby teraźniejszość i przyszłość była lepsza. Ważne jest to, co teraz i powinniśmy jak najlepiej wykorzystać każdą chwilę aby niczego w życiu nie żałować.
Autor w swoim opowiadaniu opisał chmurę trującego eteru, która zalała cały świat, a ludzie uśpieni zostali na kilkanaście godzin. Ocalało tylko kilka osób, którym przyszło się zmierzyć z nieobliczalną w skutkach ludzką katastrofą i tragedią, jak również bezradnością i samotnością.
Opowiadanie warte jest, aby poświęcić mu czas i zastanowić się nad naszym życiem, bo niby tak proste jest to co autor pisze, a zarazem bardzo złożone i skomplikowane.

"Powaga i pokora leżą u podstaw wszystkich naszych obecnych wzruszeń. Oby stały się one fundamentem, na którym jakieś lepsze i mędrsze pokolenie zbuduje bardziej godną czci świątynie."
Bardzo sympatyczne opowiadanie Arthura Conana Doyle, które przekazuje znana wszystkim odwieczną prawdę: przeszłość zostawmy w przeszłości, ale wyciągnijmy z niej wnioski,tak aby...

http://swiatwgblondynek.blogspot.com/2016/05/29522016-trujace-pasmo-i-inne.html

http://swiatwgblondynek.blogspot.com/2016/05/29522016-trujace-pasmo-i-inne.html

Z tego zbioru czytałem tylko samo opowiadanie "Trujące pasmo", ze względu na stare wydanie, które posiadam.

Lubię takiego rodzaju powieści (czytałem powieść w momencie powrotu z wakacji do domu),gdyż jest to powieść na "jeden raz".

Czytało się szybko i przyjemnie, fabuła była banalnie prosta, w dodatku nawiązywała do powieści, którą wcześniej czytałem ("Zaginiony świat"). Bardzo prosta narracja i czwórka bohaterów sprawia, że książka nie jest bardzo wymagająca dla czytelnika, jednak ma coś w sobie.

Jeżeli ktoś lubi przedsmak "Jestem legendą" lub innych powieści tego typu - to opowiadanie jest dla niego.

Z tego zbioru czytałem tylko samo opowiadanie "Trujące pasmo", ze względu na stare wydanie, które posiadam.

Lubię takiego rodzaju powieści (czytałem powieść w momencie powrotu z wakacji do domu),gdyż jest to powieść na "jeden raz".

Czytało się szybko i przyjemnie, fabuła była banalnie prosta, w dodatku nawiązywała do powieści, którą wcześniej czytałem ("Zaginiony...