Przeczytałam w nocy w 2.5h co jakis czas zamyślając się. Jakoś nachodziły mnie nostalgiczne myśli, tak jakby wmoim życiu rownież mialo sie coś zmienić. Nie potrafie sobie wytłumaczyć dlaczego, myslałam, co by było gdybym to ja (badz moja Mama) usłyszałam informacje "Rak"?. Szybko jednak wrócilam do lektury. Można powiedzieć ze polowa książki mi sie podobala, a druga połowa nie. Z czego mniej więcej wyglądało to tak, że poczatek mi się nie podobał, środek BARDZO i końcówka również nie zachwyciła.
Autor swoją opowieśc podzielil na dwie części. W pierwszej opisuje swoją historie w formie literackiej opowieści o umieraniu natomiasta w drugiej części, mowi o metodach leczenia raka. Miło mi sie zrobiło, gdy dowiedziałam sie, że Stanisław Karolewski jest z Wrocławia oraz, że kocha książki, to zupelnie tak jak ja. Tak jak autor chcialabym miec swoj antykwariat (badz księgarnie), uwielbiam szperać po róznych wyprzedażach z ksiązkami i szukać coraz to nowych perełek,a jak tylko stoje w kolejce do lekarza czy w jakiejś innej to oczywiście, ten pochłania mi lektura, z ktora sie nie rozstaję i mam zawsze jakąs w torebce. Króciutka ta książeczka i jakoś uważam że nie warta kupienia, ponieważ za szybko sie skończyła.

Przeczytałam w nocy w 2.5h co jakis czas zamyślając się. Jakoś nachodziły mnie nostalgiczne myśli, tak jakby wmoim życiu rownież mialo sie coś zmienić. Nie potrafie sobie wytłumaczyć dlaczego, myslałam, co by było gdybym to ja (badz moja Mama) usłyszałam informacje "Rak"?. Szybko jednak wrócilam do lektury. Można powiedzieć ze polowa książki mi sie podobala, a druga połowa...