Zdecydowanie najsłabszy tom serii. Historia romantyczna jak zwykle wciąga, humor sytuacyjny na miejscu, ale zarzuty co do podejścia autorki do przemocy niestety prawdziwe. Do tej pory myślałam, że fragmenty cytowane w różnych postach i artykułach, jak to Józinek "potrząsał nią jak szczurem" są wyrwane z kontekstu, ale osadzone w nim wychodzą jeszcze gorzej. I jest ich sporo. Aż nie poznaje znanych bohaterów (a znam ich od jakiś dwudziestu lat, więc hello!!). Z tej książki wynika, że Józek ma naprawdę dwa kroki do zostania agresywnym bucem, w dodatku w odpowiedzi na zachowania Idy, która z impulsywnej (jaką była zawsze) nagle jawi się jako niezrównoważona. Do tego redakcja chyba usnęła nad tomem, bo w tekście zdarzają się rażące powtórzenia i użycie czasu zaprzeszłego (bynajmniej nie w dialogach z udziałem dziadka Borejki). Kochane przeze mnie opisy przyrody i Poznania tym razem usypiają. Fajnie spotkać niezawodnego (w swym komizmie, bo w tak ogólnie to wręcz przeciwnie) Bernarda, miło spotkać się z Jurkiem Hajdukiem (oj, bardzooo miło), ale McDusia leży o kilka półek niżej niż poprzedzająca ją Sprężyna. Mam nadzieje, że następne tomy będą lepsze, bo to naprawdę seria owiana dla mnie pewnym mitem i atmosferą, której nie chciałabym utracić.

Zdecydowanie najsłabszy tom serii. Historia romantyczna jak zwykle wciąga, humor sytuacyjny na miejscu, ale zarzuty co do podejścia autorki do przemocy niestety prawdziwe. Do tej pory myślałam, że fragmenty cytowane w różnych postach i artykułach, jak to Józinek "potrząsał nią jak szczurem" są wyrwane z kontekstu, ale osadzone w nim wychodzą jeszcze gorzej. I jest ich...