"Osobiste demony" autorstwa pani Kane niejednokrotnie pojawiały się w mojej biblioteczce na półce książek, które chciałam przeczytać i niejednokrotnie stamtąd znikały. Wciąż nie byłam przekonana do tej pozycji, kiedy sięgałam po nią trzy dni temu.

Terapeutka Megan Chase posiada szczególny dar- potrafi "czytać ludzi". Zagląda w ich wnętrza, dzięki czemu dowiaduje się, co ich trapi. Zaczyna prowadzić audycję radiową jako Pogromca Demonów, a dzwoniący pacjenci dostarczają jej makabrycznych wizji. Ale oprócz nich, audycją interesuje się również prasa i... demony. Prawdziwe demony. Jeden z nich- przystojny Greyson Dante, chce ją chronić. Ale czy można zaufać demonowi? Jak ktoś, kto na co dzień pomaga ludziom może nawiązać kontakt z kimś, kogo ludzkie nieszczęście bawi? Ale jednocześnie w głowie pani psycholog pojawia się inne pytanie- jak długo zdoła mu się oprzeć?

Przyznam otwarcie, że najbardziej lubię męskie charaktery w książkach, a Greyson Dante przypadł mi szczególnie do gustu. Typ łajdaka, ale podobno my, kobiety, mamy do takich słabość. Zacznę od tego, że ze względu na jego nazwisko w końcu zdecydowałam się zabrać za czytanie tej książki. Druga rzecz- chociaż piekielnie przystojny, ma pewne defekty, które dzielą go od człowieka. Miło dla odmiany spotkać jakiegoś stwora, który nie jest jak młody bóg. Dante należy do tej grupy tylko z pozoru, ale poza tym posiada pewne demoniczne cechy. Trzecia- nie jest typem bohatera i wcale nie chce nim być. Innymi słowy, nie okazuje się dobrodusznym demonem jak w tego typu książkach autorzy postąpili z wampirami. Niejednokrotnie pokazuje, jakim jest, mówiąc kolokwialnie, chamem. A co do głównej bohaterki... niczym szczególnym nie zaskakuje, ale mam wrażenie, że po prostu znalazła się w cieniu Greysona. Jednak wielki plus za to, że w chwili niebezpieczeństwa nie stała i nie krzyczała ze strachu, tylko broniła się tym, co miała pod ręką. Co prawda były to prowizoryczne przedmioty, przez co scena wydaje się w wyobrażeniach wręcz komiczna, ale przecież nawet nasze działania pod wpływem impulsu, szczególnie w samoobronie po jakimś czasie wydają nam się śmieszne.

Największym plusem książki jest zdecydowanie pomysł. Ale nie tylko on jest niebanalny. Stacia Kane zaskakuje przede wszystkim wyobraźnią, co do detali. Właśnie takim akcentem jest dla mnie czerwona nić Greysona, linia w duszy bohaterki, dzięki której przeżyła starcie z wrogiem. Niestety, wydaje mi się, że końcowe sceny są za bardzo rozciągnięte w stosunku do poprzednich wydarzeń, ale nawet tam czytelnik znajdzie coś, czego się nie spodziewał. Miejscami akcja się plącze, jednak wszystko zostaje później wyjaśnione. Zakończenie pozostawia pewien niedosyt, przez co od razu mam ochotę zabrać się za kolejną część tej serii. Zazwyczaj po kolejny tom sięgam po kilku tygodniach, a nawet miesiącach, ale w tym wypadku nie mam zamiaru czekać.

"Osobiste demony" zdecydowanie są warte polecenia. Nie są oczywiście dziełem sztuki, ale potrafią zaskoczyć. Nie jest to kolejny paranormal romance o nieskazitelnych i skrzywdzonych przez los wampirach, które czekały kilka wieków na swoją śmiertelną wybrankę. Greyson Dante nie kryje, że nie jest typem do stałego związku. Zresztą, kto potrafiłby bezgranicznie zaufać sprytnemu demonowi?

"Osobiste demony" autorstwa pani Kane niejednokrotnie pojawiały się w mojej biblioteczce na półce książek, które chciałam przeczytać i niejednokrotnie stamtąd znikały. Wciąż nie byłam przekonana do tej pozycji, kiedy sięgałam po nią trzy dni temu.

Terapeutka Megan Chase posiada szczególny dar- potrafi "czytać ludzi". Zagląda w ich wnętrza, dzięki czemu dowiaduje się, co...