Cenię sobie Stommę za to, że jest naukowcem myślącym, co wcale nie jest oczywiste. Dokonuje nie tylko opisu badanej rzeczywistości, ale ją nieustannie analizuje wyciągając czasem zaskakujące wnioski. Taka jest właśnie jego "Antropologia kultury wsi polskiej...", który to zbiór wcale nie ma na celu przedstawienia po kolei świąt ludowych, stroju ludowego, itp. Stomma skupia uwagę na konfrontacji naszych wyobrażeń o kulturze ludowej z tym jak ona rzeczywiście wyglądała, albo czym się diametralnie różniła od naszej współczesnej kultury. Z tego powodu czyta się go znakomicie i zdecydowanie inspiruje do myślenia. Problem ze Stommą jest taki, że ma w tym podejściu tendencję do przeszarżowania, tzn. rozprawiając się z jakimś starym stereotypem w jego miejsce nierzadko stwarza nowy - przeciwny. Dla przykładu tworząc tabelę podziału zjawisk według płci w ludowych wyobrażeniach i kategoryzując wodę jako żeńską a ogień jako męski tworzy złudne wyobrażenie klarownego podziału tych zjawisk. W rzeczywistości w przypadku choćby ognia można podać prawie tyle samo przykładów przypisujących mu cechy męskie jak i żeńskie. Przedstawiane zestawy przykładów należy więc konfrontować, ale stymulacja intelektualna - bezcenna!

Cenię sobie Stommę za to, że jest naukowcem myślącym, co wcale nie jest oczywiste. Dokonuje nie tylko opisu badanej rzeczywistości, ale ją nieustannie analizuje wyciągając czasem zaskakujące wnioski. Taka jest właśnie jego "Antropologia kultury wsi polskiej...", który to zbiór wcale nie ma na celu przedstawienia po kolei świąt ludowych, stroju ludowego, itp. Stomma skupia...