Ta część ,,Sagi o Ludziach Lodu" nudziła mnie na samym początku. Nie zbyt spodobała mi się Anette, zagorzała katoliczka, która została żoną Mikaela.Na koniec jedak, pokochali sie wzajemną miłością. Are jest coraz to starszy i czeka tylko na swojego zaginionego wnuka,aż staje się tragedia i spada na niego i Taralda drzewo. Are przeżyje i zobaczy się z Mikaelem i Dominikiem, który razem z Villemo i Niklasem są zółtoocy. Książka zaczyna wciągać mnie gdy Mikael , młody żołnierz spotyka dziwną kobietę ubraną w czerń. Później coraz częściej chodzi do gospody, by spotykać się z sztuczną i kłamliwą Brigitte. Ciąg dalszy opowieści wciąga mnie coraz bardziej. Mikael zaczyna mieć dziwne wizje, przez które mógłby umrzeć. Jego syn Dominik jest inny niż zwykłe dzieci. Potrafi odczuwać ludzkie uczucia i emocje i czytać w ich myślach. Mikael wraz z synem wybrał się do swojej rodziny w Norwegii, czyli głównych bohaterów sagi. Anette, Mikael i Dominik pokochali cała rodzinę i stali się lepszymi ludźmi.
No i oczywiście sięgam po następną czesć, bo w końcu doczekałam sie dziedziców zła. Ciekaw jestem jak potoczą się losy całego rodu i żółtookiej trójki :)

Ta część ,,Sagi o Ludziach Lodu" nudziła mnie na samym początku. Nie zbyt spodobała mi się Anette, zagorzała katoliczka, która została żoną Mikaela.Na koniec jedak, pokochali sie wzajemną miłością. Are jest coraz to starszy i czeka tylko na swojego zaginionego wnuka,aż staje się tragedia i spada na niego i Taralda drzewo. Are przeżyje i zobaczy się z Mikaelem i Dominikiem,...