Moją subiektywną opinię rozpocznę do tego, iż nie zgadzam się z opisami, że jest to nudna książka. Jeżeli ktoś sięgając po tą pozycję spodziewa się typowych dla wielu powieści opisów, intryg, wartkiej akcji, psychoanalizy głównych bohaterów czy też fantastycznych światów rodem z literatury sci-fi, to faktycznie może przeżyć rozczarowanie i zniechęcić się do tego dzieła. Myślę, że najlepszym podsumowaniem są słowa samego autora, który w jednym z fragmentów wyznacza standardy idealnej powieści postmodernistycznej- bo właśnie taką powieścią jest Boomeritis- i do nich cała książka próbuje dorównać. Ta powieść będąca fabularyzowanym wykładem akademickim z zakresu filozofii i psychologii przeplatana wątkami z życia codziennego bohaterów zmusza czytelnika do myślenia, stawia go w roli uczestnika, który wraz z innymi weryfikuje samego siebie. Tu każdy może stać się filozofem bez studiowania klasycznych dla tej dziedziny zagadnień. Owszem, warto w czasie lektury korzystać ze słownika, gdyż autor używa wielokrotnie ważnych pojęć naukowych, ale jest to wpisane w teleologię całej powieści i jej przesłania. Można oczywiście polemizować z teoriami autora, rozważać na ile budowanie systemu psycho-filozoficznego jest właściwe i miarodajne, ale nie można zaprzeczyć, że w sposób miejscami zabawny, miejscami bolesny i niezwykle trafny przedstawia on obraz współczesnego świata, ale i dokonuje konstruktywnej krytyki postmodernizmu, który jako nurt filozoficzny XX wieku mocno się zdeformował. Warto zmierzyć się z tym dziełem, warto zmierzyć się przez nie z samym sobą, warto dzięki niemu zadać sobie wiele ważnych pytań i zobaczyć dokąd nas doprowadzą odpowiedzi.

Moją subiektywną opinię rozpocznę do tego, iż nie zgadzam się z opisami, że jest to nudna książka. Jeżeli ktoś sięgając po tą pozycję spodziewa się typowych dla wielu powieści opisów, intryg, wartkiej akcji, psychoanalizy głównych bohaterów czy też fantastycznych światów rodem z literatury sci-fi, to faktycznie może przeżyć rozczarowanie i zniechęcić się do tego dzieła....