Książkę tę przeczytałam w któreś wakacje, dobrych kilka lat temu. Odnalazłam ją zakurzoną i zapomnianą na dnie pawlacza, a ponieważ nawet lubię klimat dzikiego zachodu nie potrzebowałam zachęty do jej przeczytania. Ponad to byłam ciekawa jak z taką tematyką poradzi sobie kobieta i to w dodatku Polka!

Powieść (jak nietrudno się domyślić) opowiada o losach Indian Ameryki Północnej i ich zmaganiach z wciąż zachłannym białym człowiekiem, pragnącym skolonizować te tereny. Akcja toczy się przede wszystkim w okresie powstania (1763 - 1766), na czele którego stanął wódz plemienia Ottawów Pontiak.

N. Szczepańska naprawdę dobrze napisała swoją książkę. Postacie autentyczne przeplatają się z fikcyjnymi, pozytywne z negatywnymi co razem tworzy znakomitą całość.
Ponieważ powieść opiera się na wydarzeniach historycznych nie może skończyć się dobrze dla czerwonoskórych. Jak powszechnie wiadomo, biały człowiek w końcu podporządkował sobie ten naród, zniszczył jego zwyczaje i tradycje, zamknął w rezerwatach... .
W książce tej dostrzegamy podstawowy problem Indian, którzy mają ogromne trudności ze zjednoczeniem plemion przeciw wspólnemu wrogowi, a nawet jeśli im się to udaje, wytrwaniu w tej jedności.

Ja oceniam książkę jako dobrą i tak sobie myślę, że "odgrzebię" ją znowu i ponownie przeczytam aby odświeżyć sobie niektóre wątki i jeszcze raz zagłębić się w świecie wyśmienitych tropicieli, odważnych wojowników i dzielnych kobiet.

Książkę tę przeczytałam w któreś wakacje, dobrych kilka lat temu. Odnalazłam ją zakurzoną i zapomnianą na dnie pawlacza, a ponieważ nawet lubię klimat dzikiego zachodu nie potrzebowałam zachęty do jej przeczytania. Ponad to byłam ciekawa jak z taką tematyką poradzi sobie kobieta i to w dodatku Polka!

Powieść (jak nietrudno się domyślić) opowiada o losach Indian Ameryki...