Rodziewiczówna świetnie brzmi w wersji audiobooka. "Czahary" poznałam w interpretacji Marty Żak, która świetnie i przekonująco wywiązała się z roli lektora.

Akcja nie jest nieprzewidywalna, ale - jak w wielu innych powieściach - pisarka przygotowała dla czytelników sporo fabularnych niespodzianek, co sprawia, że śledzi się wydarzenia z zainteresowaniem.
Jednym postaciom się kibicuje, innych nie darzy się sympatią, jeszcze inne mają nieco humorystyczny rys, co razem tworzy ciekawą mieszankę charakterów, nawet jeśli Rodziewiczównie nie udało się uciec od schematyzmu. Nie jest on jednak rażący, irytujący i nie psuje lektury.

Plusem jest emancypacyjny wydźwięk całości - "Czahary" to powieść o kobiecie silnej, zdeterminowanej, nowoczesnej. Trudno jej nie polubić i nie trzymać za nią kciuków.

Styl może i nieco trąci myszką, ale ma to swój urok. Poza tym na uwagę zasługują opisy przyrody i przeżyć wewnętrznych - plastyczne, emocjonalne, ale nie banalne czy pretensjonalne. Roi się od nich współczesna literatura, często nazywana kobiecą.
Rodziewiczówny styl i opisy na tym tle wypadają pięknie i oryginalnie. Niejedna współczesna tzw. pisarka mogłaby się od niej uczyć, mimo iż autorka "Czaharów" często jest (niesprawiedliwie) szufladkowana jako "romansiara".

Rodziewiczówna świetnie brzmi w wersji audiobooka. "Czahary" poznałam w interpretacji Marty Żak, która świetnie i przekonująco wywiązała się z roli lektora.

Akcja nie jest nieprzewidywalna, ale - jak w wielu innych powieściach - pisarka przygotowała dla czytelników sporo fabularnych niespodzianek, co sprawia, że śledzi się wydarzenia z zainteresowaniem.
Jednym postaciom...