"Koncert nieskończoności" Grega Beara to z jednej strony książka ciekawa i wciągająca, a z drugiej bardzo typowa dla fantasy. Przy czym nie chodzi tutaj o wtórność, lecz pewne charakterystyczne rozłożenie akcentów.

Przez pół książki nie dzieje się nic, a przez następne pół nagle zaczyna dziać się wszystko. Nie zmienia to faktu, że całość jest wciągająca, chociaż raczej przez kreację świata niż znakomitą fabułę. Niestety od początku do końca "Koncert nieskończoności" realizuje ograny motyw wybrańca.

Bohater jest stosunkowo niekonsekwentnie prowadzony, podejmuje decyzje, by zaraz zapragnąć ich zmiany. To wszystko składa się na obraz chimerycznej, irytującej postaci. Znacznie lepiej wypada drugi plan - ludzie, zesłani do magicznego świata i przedstawiciele rasy Sidhów. Zarazem autor wykorzystuje ich głównie jako antagonistów, ewentualnie niechętnych bohaterowi pomocników, co znacząco spłaszcza cały obraz świata.

Bardzo nieciekawie prezentuje się polski przekład "Koncertu nieskończoności", zwłaszcza dotyczy to pojawiającej się dość często poezji. Banalne rymy, metafory od których bolą zęby i nieumiejętność przekazania odautorskiej myśli mocno zniechęcają do czytania kolejnych strof.

Gdyby odrzeć powieść z unikalnego uniwersum, byłaby to opowiadająca o wybrańcu historia, jakich wiele. Mało wartka akcja sprawia, że trudno uznać powieść za znakomite czytadło. Również miłośnicy głębszych treści raczej się rozczarują.

------------------

Próżna jak Smaug
http://mdunkel.blogspot.com/2015/04/teoretycznie-oryginalna-w-praktyce.html

"Koncert nieskończoności" Grega Beara to z jednej strony książka ciekawa i wciągająca, a z drugiej bardzo typowa dla fantasy. Przy czym nie chodzi tutaj o wtórność, lecz pewne charakterystyczne rozłożenie akcentów.

Przez pół książki nie dzieje się nic, a przez następne pół nagle zaczyna dziać się wszystko. Nie zmienia to faktu, że całość jest wciągająca, chociaż raczej...