Czytelniku!
Jeśli szukasz w fantastyce czegoś innego, co za razem jest jej częścią i kanonem już od dawna, jeśli szukasz świata, w którym Twoja rzeczywistość jest echem ech i tylko archetypem, jeśli szukasz podróży, w której zawsze wszystko będzie inne niż się spodziewałeś to właśnie jest pozycja dla Ciebie.
W swoim cyklu "Księga Nowego Słońca" G. Wolfe przenosi nas do odległej przeszłości, w której Słońce wypala się już po eonach pracy, a Ziemia usycha ze starości, w której okres rozkwitu rasy ludzkiej ( z lotami międzygwiezdnymi i innymi zaawansowanymi i niezrozumiałym osiągnięciami techniki) jest już tylko legendą, którą odsłaniają czasem stare wykopaliska. Młody Severian, czeladnik bractwa katów zostaje wydalony ze swej konfraterni i skazany na banicję. To jednak tylko początek drogi, która (jak sam mówi we wstępie) zaprowadzi go na tron. Jeśli jednak, czytelniku w tym momencie spodziewasz się tego co już tyle razy czytałeś i oglądałeś (epickiej i zwycięskiej walki ze złem o tron i rękę księżniczki) to niestety grubo się mylisz. Bardzo grubo. Powiem wręcz, że rozumując w ten sposób zaginiesz gdzieś w połowie pierwszego tomu wśród niejasności i rozmycia. Autor zaprasza nas do pewnego rodzaju podwójnej gry: z jednej strony cały cykl jest swego rodzaju pamiętnikiem bohatera, który posiada pamięć absolutną - czyni więc w swojej opowieści nieraz dygresje do wydarzeń wcześniejszych i późniejszych, wspomina swoje sny i majaki, które z jego perspektywy bywają równie ważne co realne wydarzenia. Z drugiej strony świat, po którym przyjdzie Ci wraz z Severianem wędrować jest czasem tylko z pozoru przypominającym upadłą i zacofaną do okresu średniowieczno - feudalnego ludzką cywilizację.Bohater co rusz trafia na pozostałości zaawansowanych technologii przeszłości, które są dla niego równie niezrozumiałe co dla nas i opisuje je ze zrozumiałej dla siebie perspektywy (np. ciężko mu rozróżnić żeglugę morską od żeglugi międzygwiezdnej, a sąsiedni kontynent jest dla niego równie odległy co sąsiedni układ planetarny). Trzeba wykazać się pewną inwencją aby domyślić się gdzie wydarzenia mają swoje źródło. Oprócz tego każdy niemal zwrot akcji rozwiąże się, czytelniku w sposób którego się nie spodziewasz.
Cykl ma swoje wady: jest momentami nazbyt niejasny, czasem wydaje się napisany sucho i bezemocjonalnie, denerwują też nielogiczne i nieskładne zachowania Severiana, które w gruncie rzeczy okazują się skuteczne.
Pomimo tych drobnych wad, cykl z czystym sumieniem polecam. Można się rozczytać.

Czytelniku!
Jeśli szukasz w fantastyce czegoś innego, co za razem jest jej częścią i kanonem już od dawna, jeśli szukasz świata, w którym Twoja rzeczywistość jest echem ech i tylko archetypem, jeśli szukasz podróży, w której zawsze wszystko będzie inne niż się spodziewałeś to właśnie jest pozycja dla Ciebie.
W swoim cyklu "Księga Nowego Słońca" G. Wolfe przenosi nas do...