Peyton wkracza w okres dojrzewania, przez co zostaje zmuszona do spędzania czasu ze swoją sztywną ciotką Augustą. Ojcie Peyton to samotny mężczyzna, niemogący pogodzić się ze śmiercią żony i starszego syna, zamknięty w swoim świecie, rozmawiający z córką tylko o błahostkach. Wszyscy mieszkają w Lytton, niewielkim miasteczku na południu Stanów Zjednoczonych, gdzie nadal wykorzystuje się czarnoskórych, jako najtańszą siłę roboczą. Wszystko zmienia się wraz z przybyciem kuzynki Nory, która pali papierosy na potęgę, nie nosi bielizny oraz jeździ różowym samochodem.

Ważnym problemem do rozważenia jest zjawisko rasizmu. Napięta sytuacja, strajki siedzące, bojkot autobusów miejskich, to wszystko dzieje się gdzieś w tle, ale miałam wrażenie, że właśnie na to powinnam zwrócić swoją uwagę. Nora prowadziła zajęcia dodatkowe z literatury na których omawiała Zabić drozda czy Przygody Hucka Finna, które nawiązywały do tematu nietolerancji i braku akceptacji wobec czarnoskórych. Poza tym ekstrawagancka kuzynka otwarcie krytykowała mieszkańców miasteczka, którzy zatrudniali służbę lub wykorzystywali ludzi tylko ze względu na kolor skóry. Lytton to niewielkie miasteczko, jakich wiele w Ameryce, duszne od nadmiaru plotek i wzajemnej zawiści. W 1961 roku jeszcze nie dotarła tutaj wizja wyzwolonego człowieka, a ludźmi rządziły przyzwyczajenia, których wszędobylska Nora nie potrafiła zaakceptować.

Warto również zagłębić się w historię Peyton, która żyła w przeświadczeniu, że jej przyjście na świat spowodowało śmierć matki. W poczuciu winy została członkiem "Klubu Przegranych", a jej największą porażką było "zabicie własnej matki". Dopiero ktoś z zewnątrz, sprawił, że dziewczynka otworzyła oczy i zrozumiała prawdę, gorzką, ale zawsze lepszą niż kłamstwo. Poza tym obserwujemy przemiany, jakie następują Peyton, która dojrzewa, z dziecka przemienia się w kobietę, czemu towarzyszy strach i poczucie wyobcowania. Ojciec zamknięty w gabinecie i despotyczna ciotka nie ułatwiają tej transformacji. Przypomniałam sobie, jak ciężki to był okres w moim życiu, bunt i negatywne nastawienie do całego otoczenia, dziwne napady złości, tęsknota za niewinnością dzieciństwa.

Siddons napisała z pozoru lekką powieść, o wielu ukrytych znaczeniach, które nabierają blasku dopiero po głębszej analizie. Patrząc prosto przed siebie nie dostrzeżemy nic specjalnego, ale jeśli ruszymy się z miejsca i zaczniemy rozglądać się wokół, wtedy wszystko stanie się jasne. Nie jestem w stanie paść na kolana przed autorką, książka jest dobra, ale nie sądzę, żebym pamiętała o niej za 10 lat. To tylko kolejna historia o poszukiwaniu szczęścia, trudnych relacjach rodzinnych i nietolerancji, z którą trzeba walczyć.

Peyton wkracza w okres dojrzewania, przez co zostaje zmuszona do spędzania czasu ze swoją sztywną ciotką Augustą. Ojcie Peyton to samotny mężczyzna, niemogący pogodzić się ze śmiercią żony i starszego syna, zamknięty w swoim świecie, rozmawiający z córką tylko o błahostkach. Wszyscy mieszkają w Lytton, niewielkim miasteczku na południu Stanów Zjednoczonych, gdzie nadal...