Ponure lata - zagmatwane straszliwie. Ciężko się było ogarnąć, naprawdę. Przez moment wydawało mi się, że lepiej by było mieć tu 3 książki - o oblężeniu, co było dalej i dopiero Imię jej ciemność. Ostatecznie uznałam, że tak było najlepiej, bo "odloty" Murgena, narratora tych części odgrywają wielką rolę w fabule.

A imię jej Ciemność - tutaj mamy zupełną odmianę, czysto, przejrzyście. Murgen kronikarz zaczyna przypadać mi do gustu. Dużo się działo. Wraca mocny klimat militarny, poważna wojna z Długim Cieniem, marsz na Przeoczenie. I w tym wszystkim intrygi w intrygach. Córka Nocy, Kina, dusiciele, z drugiej strony książę i jego siostra. Zdrady, fałszywe zdrady i spiski. Powracają też dawni Schwytani - Wyjec i moja kochana Duszołap. Wątek dziewczyny Zmiennokształtnego również się pojawia, pozytywne zaskoczenie. Nie wiem czy znalazłabym jakiś zapomniany bądź niedokończony wątek. Glen Cook idealnie zgrał to wszystko w trzymającą w napięciu powieść, moim zdaniem najlepszą z serii. I tradycyjnie zaskoczył w końcówce.

Swoją drogą, kim może być kobieta z okładki? Duszołap i Pani miały czarne włosy. W pierwszym tomie uznałam, że była to Pupilka, ale jeżeli grafik postanowił odejść lekko od treści... W każdym razie design nowego wydawania jest genialny.

Ponure lata - zagmatwane straszliwie. Ciężko się było ogarnąć, naprawdę. Przez moment wydawało mi się, że lepiej by było mieć tu 3 książki - o oblężeniu, co było dalej i dopiero Imię jej ciemność. Ostatecznie uznałam, że tak było najlepiej, bo "odloty" Murgena, narratora tych części odgrywają wielką rolę w fabule.

A imię jej Ciemność - tutaj mamy zupełną odmianę, czysto,...