Liczyłam na więcej i po przeczytaniu całości poczułam się rozczarowana.
Nie można odmówić autorowi błyskotliwego stylu, ciętego języka i spostrzegawczości. Niestety, trudno też nie zauważyć powtarzalności scen, refleksji snutych przez narratora i jego dialogów z synem.

Redliński nie zostawia suchej nitki na konsumpcyjnym stylu życia współczesnych Polaków, Europejczyków i Amerykanów (obciążając przy okazji w sarkastyczny sposób tych ostatnich złem wszelakim i plagami dotykającymi Stary Kontynent).

Jest w tej książce dużo prawdy o współczesnych mediach, pokoleniu NIC, zakłamanych politykach, sprzedajnych dziennikarzach i literatach, wypalonych nauczycielach oraz zapracowanych rodzicach. Problem w tym, że to już wszystko było (np. u Pilcha, Nowakowskiego, Głowackiego, Hena) i Redliński nie napisał niczego nowego.

Plusem na pewno są liczne odwołania do filmu, literatury, filozofii... Niestety, czasami stają się one nużące.
Można przeczytać, bo czyta się tę książkę szybko, jednak przyznam z ręką na sercu, że nie jest to odkrywcza ani zapadająca w pamięć lektura.

Liczyłam na więcej i po przeczytaniu całości poczułam się rozczarowana.
Nie można odmówić autorowi błyskotliwego stylu, ciętego języka i spostrzegawczości. Niestety, trudno też nie zauważyć powtarzalności scen, refleksji snutych przez narratora i jego dialogów z synem.

Redliński nie zostawia suchej nitki na konsumpcyjnym stylu życia współczesnych Polaków, Europejczyków i...