Dziwią mnie te słowa krytyki. Parę osób zapomniało czym jest powieść społeczno-obyczajowa.
To książka dla osób cierpliwych, lubiących zagłębiać się w czytaną treść i doszukiwać się symboliki przedstawionych obrazów. Chociażby rzeka, która dominuje od pierwszych stron powieści. To nie przypadek, że tytuł brzmi "Młyn nad Flossą", pomimo, że owy młyn leży nad Ripple - dopływem Flossy.
Ale przyroda nie jest głównym tematem powieści, lecz przedstawienie odmiennych sposobów postępowania bohaterów (szczególnie rodzeństwa - Tomka i Madzi), które wynikają z ich urodzenia, wychowania i nade wszystko z temperamentu. Eliot przedstawiając, jednocześnie komentuje (używając niebanalnych porównań) bieg wydarzeń, ujawniając motywacje postaci.
Czyli wszystko to, co jest tak cudne w porządnych powieściach społeczno-obyczajowych. W fabułę zagłębiać się nie będę, za dużo pisania. Proponuję przeczytać.
Ale książkami tego typu trzeba "ŻYĆ", aby odkryć ich piękno.

Dziwią mnie te słowa krytyki. Parę osób zapomniało czym jest powieść społeczno-obyczajowa.
To książka dla osób cierpliwych, lubiących zagłębiać się w czytaną treść i doszukiwać się symboliki przedstawionych obrazów. Chociażby rzeka, która dominuje od pierwszych stron powieści. To nie przypadek, że tytuł brzmi "Młyn nad Flossą", pomimo, że owy młyn leży nad Ripple - dopływem...