Nie wiem, i nie chce mi się zagłębiać w to, kiedy powstała ta książka. To znaczy, czy napisana została przed czy po Godzinie pąsowej róży... Oczywiście, że te dwie pozycje istnieją dla mnie niejako obok siebie. Skąd takie wrażenie? Ano stąd może, że te dwie książki opowiadają o tym samym okresie czasu - mniej więcej - i to jest jedyny łącznik między nimi. Gorzkie wino to taki obyczajowy horror, obnażający obłudę XIX wiecznych warszawskich dobrych domów, piękne modliszki i naiwni mężowie, zgorzkniałe matki i generalnie wszędzie emocjonalny chłód. Wiek dziewiętnasty, otarty z romantycznej otoczki belle epoque. Dobrze napisana, czyta się szybko, co jest moim zdaniem typowe dla twórczości tej akurat autorki. Niezłe analizy psychologiczne i barwne, wiarygodne opisy ówczesnej Warszawy, krajobrazów, obyczajów. Godzina... i Gorzki wino - te dwie pozycje, stoją w tak jawnej opozycji do siebie, że jedna z nich musiała być odreagowaniem na drugą - ale nie chcę zgadywać, co autorka musiała tak gorzko odreagować.

Nie wiem, i nie chce mi się zagłębiać w to, kiedy powstała ta książka. To znaczy, czy napisana została przed czy po Godzinie pąsowej róży... Oczywiście, że te dwie pozycje istnieją dla mnie niejako obok siebie. Skąd takie wrażenie? Ano stąd może, że te dwie książki opowiadają o tym samym okresie czasu - mniej więcej - i to jest jedyny łącznik między nimi. Gorzkie wino to...