Odkąd pamiętam zastanawiałam się jakie mogą towarzyszyć człowiekowi emocje w trakcie spotkania z osobami odpowiedzialnymi za zbrodnie wojenne. Zastanawiałam się jak przebiegałyby takie spotkania, rozmowy. Jak reagować, słuchając opowieści nazistów. Czy bardzo trzeba siebie wtedy kontrolować, aby nie wybuchnąć, aby dłonie nie zamknęły się w pięści....? Czy można podjąć udaną próbę poznania psychiki zbrodniarzy, motywów ich działania? Czy można tak zwyczajnie podejść i po kilkudziesięciu latach od zbrodni, których dokonał i spytać: Co u pana słychać? Okazuje się, że można i taką próbę podjął Krzysztof Kąkolewski. To on właśnie spośród 120 „kandydatów” wyselekcjonował osiem osób i postanowił z nimi porozmawiać.
Wszystkich rozmówców cechowała jedna główna postawa – umniejszali do granic możliwości swoją winę za popełnione zbrodnie. Wszyscy tylko sumiennie wykonywali swoje obowiązki. A o masowych zbrodniach po prostu nie wiedzieli, nikogo nie skazali na śmierć, nie prowadzili również doświadczeń na ludziach. Ba, nawet zdarzało się, że odwoływano egzekucje, gdy o nich słyszano - co podkreślał np. były generał SS i policji Heinz Teinefarth zwany, „katem Warszawy”. To, co się stało wynika z tego, że perfekcjonistom dawali zadania ludzie chorzy.
Jak zresztą mieli czuć się winni, skoro sądy ich uniewinniały? „Sąd przekonał się, że nic nie wiedziałem. Opieram się na wyroku sądu. Byłoby nielojalnością wobec sądu jeszcze raz udowadniać przed kimkolwiek swoją niewinność [...]”.
Wszyscy po wojnie wiedli spokojne życie, byli szanowani, zajmowali wysokie pozycje społeczne jako profesorowie, czy adwokaci. A kto więc ponosi winę za śmierć milionów niewinnych ludzi? Oni znają odpowiedź na to pytanie ....

Odkąd pamiętam zastanawiałam się jakie mogą towarzyszyć człowiekowi emocje w trakcie spotkania z osobami odpowiedzialnymi za zbrodnie wojenne. Zastanawiałam się jak przebiegałyby takie spotkania, rozmowy. Jak reagować, słuchając opowieści nazistów. Czy bardzo trzeba siebie wtedy kontrolować, aby nie wybuchnąć, aby dłonie nie zamknęły się w pięści....? Czy można podjąć udaną...