Kolejny gniot. Bez składu, bez ładu, topornie i nudno. Kontynuowany jest tutaj wątek Sokolnika Yaretha i Eirran z beznadziejnego opowiadania Sashy Miller "Odbudować gniazdo". Tam był żenujący motyw miłosny, w "Sokolej magii" jest m.in. fatalnie poprowadzone wątki rodzicielski, 6-letnich bachorków zachowujących się jak dorośli, antagonizmów pomiędz dwoma Sokolnikami (zakończona tragicznie beznadziejnym posłowiem) oraz cała nielogiczna, nie trzymająca się kupy akcja odbijania małych czarownic z Alizonu.
Na plus tej historii jedynie dwie rzeczy. Z jednej strony czytelnik po raz pierwszy ma okazję poznać Alizon od środka, chociaż prezentuje się to nadzwyczaj ubogo - kilka rachitycznych chałup, krzaki i główne miasto zwące się ... Alizon. Bida z nędzą. Z drugiej strony jest krótki fragment klasycznej eksploracji, questu, podczas ucieczki przez niezbadane do tej pory góry na wschodzie Alizonu. Te dwa elementy zapewniają pewne minimalnie pozytywne doznania podczas lektury, resztę przemilczę, w końcu ładna pogoda za oknem, można iść na spacer.
"On wings of magic" to był ostatni omnibus cyklu. Zaczęło się bardzo dobrze od świetnego "portu umarłych statków", ale potem im dalej w las, tym więcej cienia. Za dużo Sokolników, co autorka, to inny pomysł na tę rasę, za mało klasycznego questu i klasycznej magii.

Kolejny gniot. Bez składu, bez ładu, topornie i nudno. Kontynuowany jest tutaj wątek Sokolnika Yaretha i Eirran z beznadziejnego opowiadania Sashy Miller "Odbudować gniazdo". Tam był żenujący motyw miłosny, w "Sokolej magii" jest m.in. fatalnie poprowadzone wątki rodzicielski, 6-letnich bachorków zachowujących się jak dorośli, antagonizmów pomiędz dwoma Sokolnikami...