Nie wiem do końca co napisać, niby dobra, niby nawet bardzo dobra..ale czuć, że nie tylko Cardowa. Nigdy nie lubiłam jak pisarze piszą w liczbie większej niż jeden, nigdy nie rozumiałam jak pisarz może tak pracować, jak potem może mówić, że to jego dzieło, skoro tak nie jest..Pisarz to właściwie jeden z nielicznych zawodów gdzie można sobie pozwolić na pracę indywidualną, gdzie sam jesteś sobie sterem samotnym wilkiem. Ta powieść nie jest zła jest nawet ciekawa, dobrze się ją czyta, pomysł jest całkiem udany...ale jak dla mnie to nie jest powieść sf. To jest powieść psychologiczno-społeczna w nurcie soft sf i tyle..za dużo gadania, za dużo emocji, za dużo psychologii, socjologii. Jus sam fakt, że powieść tworzy trylogię, ukazała się w 1994 i do tej pory w etapie tworzenia jest część druga dużo współpracy i jej przebiegu mówi..wtf? Gdyby Card pisał sam to powieść wyglądała by trochę inaczej i już na pewno trylogia była by skończona..a tak to lipa. Jakoś przeczuwałam, że będzie tak se ale z miłości do Carda sięgnęłam po tą książkę, jednak co teraz czekać na drugą część czy potraktować powieść jako skończoną? No nic podsumowując czyta się dobrze, super opisuje relacje ludzi zamkniętych w małej społeczności (dużo się tam u nich dzieje. a statek nawet jeszcze nie wyruszył!)Podoba mi się poruszony przewrotnie temat zwierząt oraz ich praw, które uważam, że powinny być takie jak nasze.. przewrotność w jaki temat inteligencji i praw zwierząt jest pokazany na przykładzie relacji lovelock-człowiek, lovelock-małpka, jest naprawdę największym plusem tej powieści! Polecam jednak nie jest to typowy sf.

Nie wiem do końca co napisać, niby dobra, niby nawet bardzo dobra..ale czuć, że nie tylko Cardowa. Nigdy nie lubiłam jak pisarze piszą w liczbie większej niż jeden, nigdy nie rozumiałam jak pisarz może tak pracować, jak potem może mówić, że to jego dzieło, skoro tak nie jest..Pisarz to właściwie jeden z nielicznych zawodów gdzie można sobie pozwolić na pracę indywidualną,...