To nie jest łatwa książka, ani w przekazie ani w odbiorze, jednak warto ją przeczytać. Ba, nie można - lub nie powinno się - przejść obok niej obojętnie.
Mamy do czynienia z reportażem, w formie luźnego wywiadu Hanny Krall z Markiem Edelmanem - znanym kardiochirurgiem. Pan Edelman luźno przytacza wspomnienia, opowiada o wojnie, o getcie, jego likwidacji. I o cierpieniu Żydów, jakże niepojętym, niewyobrażalnym. Został też przedstawiony obraz Edelmana jako lekarza. Chociaż występuję tu brak chronologii - utrudniający trochę zrozumienie (ogarnięcie) całości, to jednak uderza w człowieka. Porusza nim dogłębnie - poprzez język, styl pisania, liczebność wątków, pytań - też tych niezadanych wprost i bez odpowiedzi. I wielu, wielu ludzi. Ludzi bez imienia.
To co nie pozostanie bez reakcji w naszych sercach i umysłach, to stwierdzenie Edelmana, że śmierć pojedynczego człowieka bardziej przemawia do świadomości niż zagłada milionów.
I to, co jest też często powtarzane, że istotna jest godna śmierć.
Jest to lektura, do której wracam i wracać będę. Nie raz i nie dwa.

To nie jest łatwa książka, ani w przekazie ani w odbiorze, jednak warto ją przeczytać. Ba, nie można - lub nie powinno się - przejść obok niej obojętnie.
Mamy do czynienia z reportażem, w formie luźnego wywiadu Hanny Krall z Markiem Edelmanem - znanym kardiochirurgiem. Pan Edelman luźno przytacza wspomnienia, opowiada o wojnie, o getcie, jego likwidacji. I o cierpieniu...